गंगाष्टक

निवास शंभुमस्तकीं । मनास तो प्रशस्त कीं ॥
प्रसिद्ध देव आगमी । नमीन माय गौतमी ॥१॥
अपूर्व नीर वाहतें । सुधेसमान भासतें ।
मुनींद्र देव संगमीं । नमीन माय गौतमी ॥२॥
तनू भिजे तुझ्या जळें । तरीच भाग्य आगळें ॥
वदे चरित्र काय मी । नमीन माय गौतमी ॥३॥
तरी अखंड वाहती । जितेचि मुक्त पावती ॥
वरिष्ठ मोक्षलक्षुमी । नमीन माय गौतमी ॥४॥
तुझें स्वरूप देखिलें । तयासि सर्व फावलें ॥
जगांत तूं पराक्रमी । नमीन माय गौतमी ॥५॥
जनासि ज्ञानही नसे । तुझ्याच चिंतनीं वसे ॥
पडेचिना भवभ्रमीं । नमीन माय गौतमी ॥६॥
अवो, तुला न गाइलें । मनीं कदां न ध्याइलें ॥
ममापराध हे क्षमी । नमीन माय गौतमी ॥७॥
गोसाविनंदनाचिया । पठेल अष्टकास या ॥
रमेल तो सुखाश्रमी । नमीन माय गौतमी ॥८॥