श्रीसूक्तम्

॥ हरि: ॐ हिरण्यवर्णांहरिणींसुवर्णरजतस्रजां ॥ चंद्रांहिरण्मयीं लक्ष्मींजातवेदोमआवह ॥१॥ तामआवहजातवेदोलक्ष्मीमनपगामिनीं ॥ यस्याहिरण्यंविंदेयंगामश्वंपुरुषानहं ॥२॥ अश्वपूर्वांरथमध्यांहस्तिनादप्रबोधिनीं ॥ श्रियंदेवीमुपह्वयेश्रीर्मादेवीजुषतां ॥३॥ कांसोस्मितांहि रण्यप्राकारामार्द्रांज्वलंतींतृप्तांतर्पयंतीं ॥ पद्मेस्थितांपद्मवर्णांतामिहोपह्वयेश्रियं ॥४॥ चंद्रांप्रभासाम्यशसाज्वलंतीं श्रियंलोकेदेवजुष्टामुदारां ॥ तांपद्मिनीमींशरणमहंप्रपद्येsलक्ष्मीमेंनश्यतांत्वांवृणे ॥५॥ आदित्यवर्णेतपसोधिजातोवनस्पतिस्तववृक्षोथबिल्व: ॥ त्स्यफ़लानितपसानुदंतुमायांतरायाश्चबाह्याअलक्ष्मी: ॥६॥ उपैतुमांदेवसख:कीर्तिश्चमणिनासह ॥ प्रादुर्भूतोसुराष्ट्रेस्मिनकीर्तिम्रुद्धिंददातुमे ॥७॥ क्षुत्पिपासामलांज्येष्ठामलक्ष्मीं नाशयाम्यहं ॥ अभूतिमसमृद्धिचसर्वांनिर्णुदमेगृहांत् ॥८॥ गंधद्वारांदुराधर्षांनित्यपुष्टांकरीषिणीं ॥ ईश्वरींसर्वभूतानांतामिहोपह्वयेश्रियं ॥९॥ मनस:काममाकूतिंवाच:सत्यमशीमहि ॥ पशूनांरोपमन्नस्यमायिश्री:श्रयतांयश: ॥१०॥ कर्दमेनप्रजाभूतामयिसंभवकर्दम ॥ श्रियंवासयमेकुलेमातरंपद्ममालिनीं ॥११॥ आप:स्रजंतुस्निग्धानिचिक्लीतवसमेगृहे ॥ निचदेसूर्यांहिरण्मयींलक्ष्मींजातवेदोमआवह ॥१३॥ आर्द्रांपुष्करिणींपुष्टिंपिंगलांपद्ममालिनीं ॥ चंद्रांहिरण्मयींलक्ष्मीजातवेदोमआवह ॥१४॥ तांमआवाहजातवेदोलक्ष्मीमनपगामिनीं ॥ यस्यांहिरण्यंप्रभूतंगावोदास्योश्वान् विंदेयंपुरुषानहं ॥१५॥ य:शुचि:प्रयतोभूत्वाजुहुयांदाज्यमन्वहं ॥ सूक्तंपंचदशर्चंचश्रीकाम:सततंजपेत् ॥     ॥     ॥     ॥     ॥