अर्थालंकार - सार

अनुष्टुप्-
उत्तरोत्तर उत्कर्षी सारालंकृति जाणिजे ॥
मध गोड तयापेक्षां सुधा त्याहुन काव्य कीं ॥१॥

श्लोक-
विष्णूच्या राहतें तें त्रिभुवन उदरीं, नागराजा वरी तो ॥
निद्रा घे, तोहि राहे जलनिधिकुहरीं, शुष्क त्याला करी तो ॥
लोपामुद्रापती, तो गगनिं चकमक, हे नृसिंहा नृपाला ॥
त्वकीर्तीच्याच वाटें श्रुति सरसिजवव्द्योम तें रे अह्माला ॥२॥

आर्या-
पर्वत मोठा भासे त्याहुन जलधी तयाहुनी गगन ॥
गगनाहून ब्रह्म आशा मोठी अहो तयाहून ॥३॥
राज्यीं सार वसुमती, पृथ्वीवर पुर, पुरींच मंदीर ॥
पर्यंक मंदिरांतचि पर्यंकीं बा वरांगना सार ॥४॥

श्लोक-
विश्वव्यापी अखिल कलुषध्वंसकृत्तो हरी गे ! ॥
त्याचे पेक्षां अधिक महिमा वाटतो हा वरांगे ॥
जीवाच्या हा सतत हृदयीं राहतो वासुदेव ॥
त्यांच्याही तूं वससि हृदयीं शुद्ध सत्वीं सदैव ॥५॥
पटुत्व सकलेंद्रियीं, मनुजता, सुवंशी जनी ॥
द्विजत्वहि दिलें बहु अलभ्य जें कीं जनीं ॥
अश: श्रवण कीर्तनीं रुचि दिली तरी हा वरा ॥
ह्णणे अधिक द्याच कीं अखिल याचकीं हावरा ॥६॥