गणेशापराधक्षमापनस्तोत्रम् - सुमुखो मखभुड्‍मुखार्चित: ...

सुमुखो मखभुड्‍मुखार्चित: सुखवृद्धयै निखिलार्तिशान्तये । अखिलश्रुतिशीर्षवार्णित: सकलाद्य: स सदा‍ऽस्तु मे ह्रदि ॥१॥
प्रणवाकृतिमस्तके नय: प्रणवो वेदमुखावसानयो: । अयमेव विभाति सुस्फुटं ह्यवतार: प्रथम: परस्य स: ॥२॥
प्रथमं गुणनायको बभौ त्रिगुणानां सुनियन्त्रणाय य:। जग दुद्भवपालनात्ययेष्वजविप्ण्वीशसुरप्रणोदक: ॥३॥
विधिविष्णुहरेन्द्रदेवतादिगणानां परिपालनाद्बिभु:। अपि चेन्द्रियपुञ्चचालनाद्‍गणनाथ: प्रथितोऽर्थत: स्फुटम् ॥४॥
अणिमामुखसिद्धिनायको भजत: साधयतीष्टकामना: । अपवर्गमपि प्रभुर्धियो निजदासस्य तमो विह्रत्य य: ॥५॥
जननीजनक: सुखप्रदो निखिलनिष्टहरोऽखिलेष्टद: । गणनायक एव मामबेद्रदपाशाड्‍कुशमोदकान् दधन् ॥६॥
शरणं करुणार्णव: स मे शरणं रक्ततनुश्चतुर्भुज: । शरणं भजकान्तरायहा शरणं मड्रलभूर्तिरस्तु मे ॥७॥
सततं गणनायकं भजे नवनीताधिककोमलान्तरम् । भजनाद्भवभीतिभञ्जनं स्मरणाद्विघ्ननिवारणक्षमम् ॥८॥
अरुणारुणवर्णराजितं तरुणादित्यसमप्रभं प्रभुम् ॥ वरुणायुधमोदकावहं करुणा मूर्तिमहं प्रणौमि तम् ॥९॥
क्क नु मूषकवाहनं प्रभुं मृगये त्वज्ञतमोऽवनीतले विबुधास्तु पितामहादयस्त्रिषु लोकेष्वपि यं न लेभिरे ॥१०॥
शरणागतपालनोत्सुकं परमानन्दमजं गणेश्वरम् । वरदानपटुं कृपानिधिं ह्रदयाब्जे निदधामि सर्वदा ॥११॥
सुमुखे विमुखे सति प्रभौ न महेन्द्रादपि रक्षणं कदा । त्वयि हस्तिमुखे प्रसन्नताऽभिमुखेनापि यमाद्भयं भवेत् ॥१२॥
सुतरां हि जडोऽपि पण्डित: खलु मूकोऽप्यतिवाक्पतिर्भवेत् । गणराजदयार्द्रवीक्षणादपि चाज्ञ: सकलज्ञतामियातू ॥१३॥
अमृतं तु विषं सुधा परमाणुस्तु नगो नगोऽप्यणु: । कुलिशं तु तृणं तृणं पविर्गण नाथाशु तवेच्छया भवेत् ॥१४॥
गतोऽसि विभो विहाय मां ननु सर्वज्ञ न वेत्सि मां कथम् । किमु पश्यसि विश्वदृड्‍ न मां न दया किमपि ते दयानिधे ॥१५॥
अयि दीनदयासरित्पते मयि नैष्ठुर्यमिदं कुत: कृतम् । निजभक्तिसुधालवोऽपि यन्न हि दत्तो जनिमृत्युमोचक: ॥१६॥
नितरां विषयोपभोगत: क्षपितं त्वायुरमूल्यमेनसा । अहहाज्ञतमस्य साहसं सहनीयं कृपया त्वया विभो ॥१७॥
भगवन्नहि तारकस्य ते बत मन्त्रस्य जप: कृतस्तथा ।  न कदैकधियापि चिन्तनं तव मूर्तेस्तु मयातिपाप्मना ॥१८॥
भजनं न कृतं समर्चनं तव नामस्मरणं न दर्शनम् । हवनं प्रियमोदकार्पणं नवदूर्वा न समर्पिता मया ॥१९॥
न च साधुसमागम: कृतस्तव भक्ताश्च मया न सत्कृता: । द्बिजमोजनमप्यकारि नो बत दौरात्म्यमिदं क्षमस्व मे ॥२०॥
न विधिं तव सेवनस्य वा न च जाने स्तवनं मनुं तथा । करयुग्मशिर:सुयोजनं तव भूयाद्रणनाथ पूजनम् ॥२१॥
अथ का गणनाथ मे गतिर्थ हि जाने पतितस्य भाविनी । इति तप्ततनुं सदाऽव मामनुकम्पार्द्र कटाक्षवीक्षणै: ॥२२॥
इह दण्डधरस्य सड्रमेऽखिलधैर्यच्यवने भयड्करे ॥ अविता गणराज को नु मां तनुपातावसरे त्वया विना ॥२३॥
वद कं भवतोऽन्यमिष्टदाच्छरणं यामि दयाघनादृते । अवनाय भवाग्निमर्जितो गतिहीन: खुखलेशवाजत: ॥२४॥
श्रुतिमृग्यपथस्य चिन्तनं किमु वाचोऽविषयस्य संस्तुतिम् । किमु पूजनमप्यनाकृतेरसमर्थो रचयामि देवते ॥२५॥
किमु मद्बिकलात्स्वसेवनं किमु रड्कादुपचार वैभवस्। जडवाड्द्मतितो निजस्तुतिं गणनाथेच्छसि व आ दयानिधे ॥२६॥
अधुनापि च किं दयां न ते मम पापातिशयादितीश चेत् । ह्रदये नवनीतकोमलेन हि काठिन्यनिवेशसम्मव: ॥२७॥
व्यसनार्दितसेवकस्य मे प्रणतस्याशु गणेश पादयो: । अभयप्रदहस्तपड्कजं कृपया मुर्ध्नि कुरुष्व तवाकम् ॥२८॥
जनजी तनयस्य दृक्पथं मुहुरेति समं दयार्द्रधी: । मम दृग्विषयस्तथै व भो गणनाथाशु भवानुकम्पया ॥२९॥
गजराजमुखाय ते नमो मृगराजोत्तमवाहनाय ते । द्बिजराजकलाभृते नमो गणराजाय सदा नमोऽस्तु ते ॥३०॥
गणनाथ गणेश विघ्नराट्‍ शिवसूनो जगदेकसद्‍गुरो । सुरमानुषगीतमद्यश: प्रणतं मामव संसृतेर्भयात् ॥३१॥
जय सिद्धिपते महामते जय बुद्धीश जडार्तसद्‍गते । जय योगिसमूहसद्‍गुरो जय सेवारत कल्पनातरो ॥३२॥
तनुवाग्‍हदयैरसच्च सद्यदवस्थात्रितये कृतं मया । जगदीश करिष्यमाणमप्यखिलं कर्म गणेश तेऽर्पितम् ॥३३॥
इति कृष्णमुखोद्‍गतं स्तवं गणराजस्य पुर: पठेन्नर: । सकलधिविवर्जितो भवेत्सुतदारादिसुखी स मुक्तिभाकू ॥३४॥
इति श्रीमुद्रलपुराणे गणेशापराधक्षमापनस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥