मयूरेशस्तोत्रम् - ब्रह्मोवाच । पुराणपुरुषं...

ब्रह्मोवाच ।
पुराणपुरुषं देवं नानाक्रीडाकरं मुदा ॥
मायाविनं दुर्विभाग्यं मयूरेशं नमाम्यहम् ॥१॥
परात्परं चिदानंदं निर्विकार्म ह्रदि स्थितम् ॥
गुणातीतं गुणमयं मयूरेशं नमाम्यहम् ॥२॥
सृजन्तं पालयन्तं च संहरंतं निजेच्छया ॥
सर्वविघ्रहरं देवं मयूरेश्म नमाम्यहम् ॥३॥
नानदैत्यनिहन्तारं नानारूपाणि बिम्रतम् ॥
नानायुधधरं भक्त्या मयुरेशं नमाम्यहम् ॥४॥
इन्द्रादिदेवतावृन्दैरभिष्टुतमहर्निशम् ॥
सदसद्वक्तमव्यकं मयूरेशं नमाम्यहम् ॥५॥
सर्वशक्तिमयं देवं सर्वरूपधरं विभुम् ॥
सर्वविद्याप्रवक्तारं मयूरेशं नमाम्यहम् ॥६॥
पर्वतीनंदनं शंभोरानंदपरिवर्द्धनम् ॥
भक्तानंदकरं नित्यं मयूरेशं नमाम्यहम् ॥७॥
मुनिघ्येयं मुनिनुतं मुनिकामप्रपूरकम् ॥
समष्टिव्यष्टिरूपं त्वां मयूरेश्म नमाम्यहम् ॥८॥
सर्वज्ञाननिहन्तारं सर्वज्ञानकरं शुचिम् ॥
सत्यज्ञानमयं सत्यं मयूरेश्म नमाम्यहम् ॥९॥
अनेककोटिब्रह्माण्डनायकं जगदीश्वरम् ॥
अनंतविभवं विष्णुं मयूरेश्म नमाम्यहम् ॥१०॥
मयूरेश उवाच ।
इदं ब्रह्मकरं स्तोत्रं सर्वपापप्रनाशनम् ॥
सर्वकामप्रदं नृणां सर्वोपद्रवनाशनम्  ॥११॥
कारागृहगतानां च मोचनं दिनसप्तकात् ॥
आधिव्याधिहरं चैव भुक्तिंमुक्तिप्रदं शुभम् ॥१२॥
इति मयूरेशस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥