अथ षट्सप्ततितमोऽध्याः ७६
शिव उवाच ॥
अयोध्यानगरे देवि कायस्थो वसति प्रिये । रामदास इति ख्यातस्तस्य पत्नी तु देविका ॥१॥
विष्णुभक्तिरतो नित्यं ब्राह्मणस्य च सेवकः । भार्या पतिव्रता तस्य पतिसेवासु तत्परा ॥२॥
भाग्यवान्सर्ववस्तूनां विक्रेता गजवाजिनाम् । तस्य मित्रं भवेद्विप्रो ब्राह्मणो वेदपारगः ॥३॥
आगतो वै गृहे तस्य प्रेमणा मित्रस्य भामिनि । चातुर्मास्यं स्थितस्तत्र स्वर्णं शतपलं तदा ॥४॥
कायस्थस्य गृहे तेन स्थापितं ब्राह्मणेन वै । वाराणस्यां गतो देवि स्त्रानार्थं स द्विजोत्तमः ॥५॥
शरीरं त्यक्तवांस्तत्र ब्रह्मचारी द्विजस्तदा । ततो बहुतिथे काले कायस्थस्य दरिद्रता ॥६॥
तद्धनं ब्राह्मणस्यैव भुक्तं तेन वरानने । पुनर्वै स मृतो देवि कायस्थो भार्यया सह ॥७॥
अयोध्यायां ततो देवि तयोः स्वर्गो ह्यजायत । नवतिवर्षसहस्त्राणि ब्रह्मलोके वरानने ॥८॥
भुक्तं सौख्यमनेकं तु देवानामपि दुर्लभम् । ततः पुण्यक्षये जाते मर्त्यलोके सुरेश्वरि ॥९॥
तत्पापेनाभवद्देवि कन्यापुत्रप्ररोधनम् । अस्य पापस्य वै शान्तिं श्रृणु मे परमेश्वरि ॥१०॥
प्रायश्चितं सुरश्रेष्ठे पूर्वजन्मसमुद्भवम । गृहवित्तषडंशेन ततो दानं प्रकल्पयेत् ॥११॥
गायत्रीत्र्यंबकाम्यां च जातवेदेन चानघे । जपं वै कारयेन्नित्यं प्रतिमन्त्रं दशायुतम् ॥१२॥
ततो होम द्शांशेन पर्पणं मार्ज्नं तथा । पलदशसुवर्णेन ब्राह्मणस्य तदाकृतिम् ॥१३॥
पूजयित्वा यथान्यायं ब्राह्मणाय ततो ददेत् । ततो गां कपिलां दद्यात्स्वर्णवस्त्रविभूषिताम । वृषमेकं वरारोहे दशवर्णां ददेत्पुनः ॥१४॥
एवं कृते न सन्देहो वंशोऽस्य प्रभवेत्खलु । रोगः शरीरजन्योऽथ तस्य नाशः प्रजायते ॥१५॥
काकवन्ध्या लभेत्पुत्रं मृतवत्सा ततः प्रिये । चिरजीविसुतं चैव नात्र कार्या विचारणा ॥१६॥
इति कर्मविपाकसंहितायां षट्सप्ततितमोऽध्याः ॥७६॥
अथ सप्तसप्ततितमोऽध्यायः ७७
शिव उवाच ॥
पश्चिमायामयोध्याया योजनानां त्रयोपरि । राघवस्य पुरं यत्र वसन्ति बहवो जनाः ॥१॥
तन्मध्ये ब्राह्मणो योगशर्मा ततः प्रिये । तस्य पत्नी समाख्याता गुणजा परमा शुभा ॥२॥
तत्र वासोऽभवद्देवि ज्ञानवानतिपंडितः । पुरोहितो महादेवि धनाढयः कृपणस्तथा ॥३॥
प्रतिग्रहेण भो देवि व्ययं कुर्याद्दिनेदिने । तस्य भ्राता कनिष्ठश्च व्यापारकरणे रतः ॥४॥
उभौ तौ ब्राह्मणौ देवि प्रीतिमन्तौ परस्परम् । ततो बहुगते काले बैरं जातं तदा शिव ॥५॥
स्वधनस्य विभागार्थं युद्धं जातं सुदारुणम् । तदुद्देशेन भो देवि मृतो भ्राता कनिष्ठकः ॥६॥
गृहीत्वा तद्ध्नं स्वर्णं सर्वं पुत्राय दत्तवान् । दानं नैव कृतं तेन ततो वै मरणं खलु ॥७॥
यमदूतैर्महाघोरे निक्षिप्तो रक्तकर्दमे । बहून्यब्दसहस्त्राणि भुक्त्वा नरकयातनाम् ॥८॥
नरकान्निर्गतो देवि गर्दभत्वमवाप्तवान् । वृकयोनिस्ततो भूत्वा मानुषत्वं ततोऽलभत् ॥९॥
वैद्यविद्यारतो देवि कन्यकापुत्रवर्जितः । रोगयुक्तो महादेवि सदा भिक्षारतो नरः ॥१०॥
पूर्वपापविशुद्धयर्यं प्रायश्चित्तं श्रृणुष्व मे । हरिवंशश्रवणं देवि शिवपूजनमेव च ॥११॥
अमायां पिण्डदानं च गोदानं च विशेषतः षडक्षरं तथा मन्त्रं शुद्धं मम सुरेश्वरि ॥१२॥
जप्यं वै जापयेतप्रेमणा दशलक्षं वरानने । होमं वै कारयेच्चैव कुण्डे चित्रे वरानने ॥१३॥
चतुरस्त्रे वरारोहे तिलधान्यादितण्डुलैः ॥१४॥
प्रतिमां कारयेदेवं भ्रातुः स्वर्णस्य वै शिवे । पलं दशप्रमाणेन मंत्रेणानेन पूजयेत् ॥१५॥
ॐ नमः सवित्रे देवाय वेदवेदाङ्रपारग । पूर्जजन्मकृतं सर्वं मम पापं व्यपोहय ॥१६॥
अज्ञानाद्वा प्रमादाद्वा भ्रातुरंशापहारतः तदर्थं गौर्मया दत्ता साध्वी भूताय ते नमः ॥१७॥
प्रतिमां पूजयित्वा तु ब्राह्मणाय ददेत्ततः । एवं कुते विधाने शीघ्रं पुत्रमवाप्रुयात् ॥१८॥
कांकवन्ध्या वरं पुत्रं जनयेच्चैव भामिनी । व्याधयो नाशमायान्ति तूलराशिर्यथाऽनले ॥१९॥
इति कर्मविपाकसंहितायां सप्तसप्ततितमोऽध्यायः ॥७७॥
अथाष्टसप्ततितमोऽध्यायः ७८
शिव उवाच ॥
सरयवाश्चोत्तरे कूले मंगलं नाम वै पुरम् । तत्र क्षत्री वसत्येको मद्यं मांसं भुनक्ति सः ॥१॥
भावसेनश्च नाम्रा स तस्य पत्नी मनोहरा । वेश्याद्यूतरतश्चासौ लुब्धश्चोरेषु संमतः ॥२॥
प्रत्यहं चौरकार्येण व्ययं कुर्याद्दिनेदिने । ततो बहुगते काले तस्य मृत्युरभूक्तिल ॥३॥
सर्पेणापि महादेवि यमदूतैर्यमाज्ञया । रौरवे नरके क्षिप्तः षष्टिवर्षसह्स्त्रकम् ॥४॥
नरकान्निर्गतो देवि व्याघ्रयोनिं ततोऽलभत् । मानुषत्वं ततो लेभे कुले महति पूजिते ॥५॥
पूर्वजन्मनिअ भो देवि दीपदानं कृतं यतः । तत्फलेन महादेवि धनाढयत्वं प्रजायते ॥६॥
मद्यपानफलाद्देवि जीर्णज्वरसमुद्भवः । वेश्यासुरतसंयुक्तो यतोऽसौ पूर्वजन्मनि ॥७॥
तेन पापेन भो देवि पुत्राणां मरणं खलु । मनस्युद्विग्नता नित्यं जातो द्यूतरतः पुरा ॥८॥
अस्य शांतिं प्रवक्ष्यामि सर्वपापविशुद्धये । गृहवित्तषडंशेन पुण्यकार्यं च कारयेत् । वापीकूपतडागांश्च पथिमध्ये च कारयेत् ॥९॥
गायत्रीमूलमंत्रेण लक्षं जाप्यं वरानने । दशांशहवनं तद्वत्तर्पणं मार्जनं तथा ॥१०॥
दशवर्णां ततो दद्याद् वृषभेण समन्विताम । एवं पापविशुद्धिः स्यान्नात्र कार्या विचारणा ॥११॥
पुत्रश्च जायते देवि वन्ध्यात्वं च्च प्रणश्यति । मृतवत्स लभेत्पुत्रं चिरंजीविनमुत्तमम ॥१२॥
रोगा विनाशमायांति व्याधयश्च तथ शिवे ॥१३॥
इति कर्मविपाकसंहितायां अष्टसप्ततितमोऽध्यायः ॥७८॥
अथैकोनाशीतितमोऽध्यायः ७९
मध्यदेशे विशालाख्ये हैडम्बं नाम वै पुरम् । भीमो लवणकारो हि वस्त्येको विचक्षणः ॥१॥
प्रत्यहं लवणं कृत्वा विक्रयं कुरुते सदा । तस्य पुण्यवती भार्या पुत्रत्रयमजीजनत् ॥२॥
धनधान्यं वृषच्छागगोमहिष्यादिकं तथा । बहूनि सश्चितानि स्युर्लवणकारस्य वै गृहे ॥३॥
तस्य ज्येष्ठः सुतो देवि वेश्यासुरततत्परः । एकस्मिन्समये देवि लवणकूपे निशामुखे ॥४॥
भार्यया सह देवेशि वृषभौ पतितौ तदा । श्रुत्वा तेन तदा देवि निशायां न गतोऽपि सः ॥५॥
त्रयाणां वै भवेन्मृत्युः स्वकाले ज्ञातिना सह । भार्या निःसारिता तेन वृषभौ मृत्युसंयुतौ ॥६॥
ततः सर्वं वयो यातं वृद्धे सति वरानने । मरणं तस्य वै जातं लवणकारस्य पार्वति ॥७॥
यमदूतो महाघोरे नरके घोरसंज्ञके । पातयामास देवेशि द्वाविंशतिसहस्त्रकम् ॥८॥
वर्षं सुभुज्यते देवि कृमिसूचीमुखैर्युतम् । नरकरान्निःसृतो देवि व्याघ्रयोनीवजायत ॥९॥
पुनश्छगस्य वै योनिर्बिडालस्य ततोऽभवत् । मानुषत्वं ततो लेभे देशे पुण्यतमे शुभे ॥१०॥
स्वकर्मवशगो नित्यं धनधान्यसमन्वितः । गुणज्ञःसर्वविद्यानां कन्यापुत्रो ह्यजायत ॥११॥
लवणकारस्य मरणं गङ्रायां पूर्वजन्मतः । तत्फ्लेन महादेवि धनाढयत्वं प्रजायते ॥१२॥
स्वभार्या पतिता देवि लवणकूपे निशामुखे । नैव निःसारिता देवि ततः कन्या प्रजायते ॥१३॥
वृषभौ पतितौ कूपे पातितौ मृत्युमागतौ । तेन दोषेण देवेशि पुत्रो नैव प्रजायते ॥१४॥
परस्त्रीरतिसंयोगो यत्कृतः पूर्वजन्मनि । तेन पापेन भो देवि शरीरे रोगसंभवः ॥१५॥
अस्य शान्तिं प्रवक्ष्यामि श्रृणु देवि सुशोभने । गृहवित्ताष्टमं भागं ब्राह्मणाय समर्पयेत् ॥१६॥
गायत्रीलक्षजाप्यं च विप्रद्वारा च कारयेत् । हवनं तद्दशांशेन मार्जनं तर्पणं तथा ॥१७॥
सुवर्णस्य कृता मूर्तिर्लक्ष्म्याः पंचपलस्य तु । रौप्यस्यैव वरारोहे वृषभौ द्वौ सुनिर्मलौ ॥१८॥
पलदशकस्य वै कुर्यात्पूजयित्वा यथाविधि । मन्त्रेणानेन देवेशि चोपचारैः पृथक्पृथक ॥१९॥
ॐ लक्ष्मि देवि महालक्ष्मि कमले सर्वसिद्धिदे । मम पूर्वकृतं पापं ततक्षमस्व दयानिधे ॥२०॥
ॐ लक्ष्म्यै नमः पाद्यं समर्पयामि । ॐ महालक्ष्म्यै नमः अर्घ्यं समर्पयामि । ॐ देव्यै नमः स्त्रानं समर्पयामि । ॐ कमलायै नमः गन्धं समर्पयामि ।
ॐ सर्वायै नमः धूपं समर्पयामि । ॐ सिद्धिदायै नमः दीपं समर्पयामि । एवं पाद्यादीनि सर्वाणि दापयेत् । ॐ नन्दिकेश्वर भूतेश गणानामधिप प्रभो ।
मम पूर्वकृतं पापं क्षम्यतां परमेश्वर ॥२१॥
इति मंत्रेण वृषभौ पूजितौ शुभरूपिणौ । पूजयित्वा यथान्यायं ब्राह्मणाय ददेत्ततः ॥२२॥
ततो गां कपिलां दद्यात्स्वर्णश्वृङ्रीं सुभूषिताम ॥२३॥
एवं कृते वरारोहे यत्कुतं पूर्वजन्मनि । तत्सर्वं नाशमायाति शीघ्रमेव न संशयः ॥२४॥
पुत्रोऽपि जायते देवि वन्ध्यात्वं च प्रशाम्यति । रोगाः सर्वे क्षयं यान्ति नात्र कार्या विचारणा ॥२५॥
मृतवत्सा लभेत्पुत्रं चिरंजीविनमुत्तमम् । काकवंध्या लभेत्पुत्रं पुनर्देवि न संशयः ॥२६॥
इति कर्मविपाकसंहितायां एकोनाशीतितमोऽध्यायः ॥७९॥