चहुं देहाची साक्षिणी । उभी असे गोल्हाटगगनीं ।
अवस्था तें उन्मनी । भोगिती योगी ॥११॥
टिकाः
चहुं देहाची साक्षिणीं । उभी गोल्हाटीचें गगनीं । गोत्हाट गगन गेलें भरोनि । सुशुप्तिया ॥१॥
अवकाश अथिष्ठान । तेणेंचि अस्तिभाति गुण । सकळही अवस्था संपन्न । तेणेंचि योगें ॥२॥
तेणेंचि प्रियाप्रिय जालें । तेणेंचि सत्य उदया आलें । नामरुप गुणें केलें । झाकोळलें ॥३॥
तेणेंचि जाले बोलाबोल । निर्मियेंलें दृश्यपडळ । सुषुप्ति व्यापिलें केवळ । गोल्हाटा गगन ॥४॥
तेथ चित्काळ साक्षिनी । चहुं देहांची स्वामिणी । सुखदुःखाची कहाणी । सांगतसे ॥५॥
सुखदुःखाची जाणीव तेथ । तेचि होय परावर्त । तेणेचि सुखदुःख भासत इंद्रियासी ॥६॥
पहातां सुखीदुःखी कोणी । व्हावे कायसे म्हणोनि । भ्रांतियोंगे जाणीवपणी । सुखदुःख ॥७॥
सुखदुःख जाय जेथें । चित्कळेंपाशिया निरुते । साक्षीरुप चित्काळा तें । सवेंद्य कोण ॥८॥
म्हणोनि सुखदुःख पाही । कांही उरलेचि नाहीं । आपाआपण या ठायीं । आपणाचि ॥९॥
म्हणोनि या निशिदिनी । पावली अवस्था उन्मनी । मन घालें रामकृष्नीं । हृदयातु ॥१०॥
मनाचें हरलें मनपण । म्हणोनि अवस्था उन्मन । सकळ इंद्रिये समाधान । हरिनामें ॥११॥
ऐसी उन्मन अवस्था योगी । रामकृष्णनामीं भोगी । सकळ इंद्रिये असंगी । सर्व संगीं ॥१२॥