मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|भजन|अवतार वाणी|

अवतारवाणी - भजन संग्रह २३

संपूर्ण अवतारवाणी या पवित्र काव्यात्मक ग्रंथरूपी भजनांची रचना शेहनशाह सत्गुरू बाबा अवतारसिंहजी महाराजांच्या मुखारविंदातून पंजाबी भाषेत झाली. या दैवी ग्रंथाला अलौकीक लोकप्रियता लाभली.


एक तूं ही निरंकार (२२१)

सुख अभिलाषा धरुन प्राण्या समीप दूःखाच्या जागी ।

पूर्व दिशेला जाऊ पाहसी परि उलट मागे जाशी ।

चालतोस तू ज्यामार्गाने तोच खरा आहे म्हणशी ।

घर राहिल तुझे बाजुला भतकून तू धक्के खाशी ।

मिळने ना घर सदगुरुवीना नकोस होऊ तू बेजार ।

सदगुरु चरणी जीवन प्राण्या अर्पण करी म्हणे 'अवतार' ।

*

एक तूं हि निरंकार (२२२)

इच्छीता गुरु कुणाकडुनही सर्व काम करवू शकतो ।

करवी पार गिरी पंगूला मुक्या बोलता करू शकतो ।

सदगुरु कृपा जयावर होई सुप्त भाग्य येई उदया ।

मोह भ्रम दुर्भाग्य सर्वही जाईल ही निघूनी माया ।

पाय धरीता पूर्ण गुरुचे यम पाशाची नाही भीती ।

अवतार म्हणे गुरु शिष्य जवळी दूत यमाचे ना येती ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२३)

बोल अमोलक साधु जनांचे ऐकूनी इतरां कथन करा ।

येऊनी पायी सत्संगाला सेवा करकमलांनी करा ।

रसनेने हरि किर्तन गाणे नयनांनी दर्शन घ्यावे ।

प्रेम नम्रतेने गुरुचरणी मस्तक अपुले झुकवावे ।

जे गुरुप्रेम काम हे करिती सर्व सुखे त्यांना मिळती ।

'अवतार' गुरु जर होईल राजी जग सारे गाईल किती ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२४)

फसूनी मानव मायाजाळी क्षणोक्षणी होई हैराण ।

वैर व निंदा मनी ठेऊनी फिरे जगी जैसे सैतान ।

दुष्यमान ही मापा मिथ्या मिथ्या आहे जग सारा ।

साधु जनांचे चरण धरीतां होईल मानव भवपारा ।

आहे गुरु सहारा मोठा शिष्यांचा रक्षण कर्ता ।

'अवतार' श्रेष्ठ तोची नर जाणा मानी जो सदगुरु मता ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२५)

सार्थक करण्या नर जन्माचे मानव पूण्य व दान करी ।

पूजा पाठ तपस्या कोणी देश भक्तीचा मान करी ।

जनसेवेला वाहून येणे हेच कुणी उत्तम म्हणती ।

मधूर बोल अन शुभकर्माला सर्वोत्तम कोनी म्हणती ।

भले बुरे परि कर्म कोणते जाणी ना मानव प्राणी ।

मतीहीन 'अवतार' म्हणे तो रहस्य जो हे ना जाणी ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२६)

तन मन धन सर्वाहुनी उत्तम सेवा ती गणली जाते ।

जी होई निष्काम निरिच्छीत सदगुरुला जी आवडते ।

देश काल समया पाहुनी मार्गी ज्या गुरु चालवीतो ।

गुरु आज्ञेचे पालन करूनी सेवक त्या मार्गे जातो ।

इहलोकी परलोकी ऐशा मिळेल भक्तजना सन्मान ।

'अवतार' सदा ऐशा भक्तांचे रक्षण करी स्वये भगवान ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२७)

रामनाम हा ध्यास जयाचा तोची खरा आहे धनवान ।

धन वैभव जगताचे त्याला तुच्छ असे मृत्तिके समान ।

नाशिवंत संसार जाणुनी प्रभुच्या संगे प्रीत करी ।

शिष्य जगी निश्चिंत होऊनी नित्य प्रभुचे भजन करी ।

सत्य जाणूनी सदगुरु करवी असत्य नाती जो तोडी ।

'अवतार' असे तोची गुरुभक्त जो हरिसी नाते जोडी ।

*

एक तूं ही निरंकार (२२८)

जाणूनी सर्व घटी एकाला सर्वा संगे प्रीत करी ।

जाणूनी सर्व घटी एकाला सकलांचा सत्कार करी ।

एकाचे गुण गाई केवळ दर्शन एकाचेच करी ।

एका संगे जोडूनी जगता सकलांचा उद्धार करी ।

सदैव स्मरण करी एकाचे ध्यान दुजे नाही चित्ती ।

गुरुभक्त 'अवतार' पुर्ण तो जो एका विसरे न कधी ।

*

एक तू ही निरंकार (२२९)

भ्रमात पडूनी दुनिया सारी ग्रंथ कथा वाचन करीती ।

नसे ध्यान जे लिहिले त्यावर उगाच ते कटकट करीती ।

केवळ वाचन कामी न येई धर्मग्रंथ ऐसे वदती ।

सदगुरुवाचुन ज्ञान न उपजे जाईल जन्म अधोगती ।

सदगुरुवीना जगतामाजी शक्य नसे होणे उद्धार ।

गुरुवीण बह्मज्ञान कधीही मिळणे नाही म्हणे 'अवतार' ।

*

एक तूं ही निरंकार (२३०)

ज्ञानावाचूनी पाठ व पूजा पदोपदी ठोकर खाणे ।

जप तप पूजा वंदनारती स्वये आपणा लुटविणे ।

पुण्यदान अन् स्नाने करण्या जे नर तीर्थीला जाती ।

अपुल्या हस्ते ते नर अपणा रोग अहंमचा जडवीती ।

मी माझेपण जाणी नाही पूर्ण गुरु उपदेशावीना ।

म्हणे 'अवतार' पूर्ण गुरुवीण प्राप्त न होई सौख्य कूणा ।

N/A

References : N/A
Last Updated : July 22, 2009

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP