एक तूं ही निरंकाअ ( ५१)
रंग बेरंग माया जगती तुझ्या मना जी भुलविते ।
गोष्ट समज तु पक्की माझी ही येते आणि जाते ।
साऊली परी सुखावरी या जर तू आकर्षित होशी ।
होईल जेव्हा दूर साऊली टाहो फोडुन मग रडशी ।
जे काही या नयनी दिसते नाशिवंत आहे सारे ।
बुद्धी हीन हा मानव प्राणी त्यावर करीतो प्रेम खरे ।
नश्‍वरासवे करून प्रीती रडणे लागे तुज अंती ।
पदरी हाती पडे न कांही जाईल सर्वही संपत्ती ।
संतजनांवर प्रेम करी जो होई तयाला सुख प्राप्ती ।
'अवतार' दया संतांची सारी अपुल्या संगे मिळ्वीती ।
*
एक तूं ही निरंकार (५२)
तन मन धन अन् कुटुंब कबीला नश्‍वर हे असती सारे ।
मान बढाईचे अती लोभी नश्‍वर हे असती सारे।
रथ घोडे पोशाख व हत्ती नश्‍वर हे असती सारे ।
प्रेम जगाचे मित्रही सारे नश्‍वर हे असती सारे ।
यौवन शासन अन संपत्ती नश्‍वर हे असती सारे ।
थाट अमीरी आणि करामत नश्‍वर हे असती सारे ।
प्रभु जाणी जो साधुकरवी अमर तोच राहे जगती ।
'अवतार' म्हणे की हरिभक्तांची मरणोत्तर राहील किर्ती ।
*
एक तूं ही निरंकर (५३)
मानीना जो निर्गुण देवा म्हणुनी नास्तिक लोक तया ।
पाषाणावत उगाच त्याचा भार असे धरतीवर या ।
हरिनाम ज्यापाशी नाही तो नर आहे मंदमती ।
तया कारणे जागोजागी फांसे मृत्युचे पडती ।
अती निरर्धक जन्म तयाचा प्रभुचे नाम नसे चित्ती ।
ईश कृपा, वर्षाव न होता सुकेल ती जीवन शेती ।
टाका जाळुन सर्वही धंदे ज्यामाजी नाही हरिनाम ।
जाळुन टाका धन कृपणाचे ज्यायोगे नाही आराम ।
मनी जयाच्या राम विराजे महिमा त्याची अपरंपार ।
ओवाळीन तन मन धन सारे अर्पिन प्राण म्हणे 'अवतार' ।
*
एक तूं ही निरंकार (५४)
असेल काम कुणा दुसर्‍याचे अन्य कुणी ते काम करी ।
मना अंतरी नसता प्रीती भाव दाखवी बरी-बरी ।
अंतर्यामी दाता पूढती विद्वान असो कोणी गाढा ।
चतुराई ना येई कामी होय भेद त्याचा उघडा ।
कर्म दुज्याला सांगे करण्या आपण स्वयं न आचरितो ।
चौर्‍याऐंशीच्या फेर्‍यामाजी जन्म मरण चक्री फसतो ।
मनी जयाच्या बसे मुरारी स्वयं होय तो निरंकार ।
वचन तयाचे जो मानी तो होईल सहजपणे भवपार ।
जाणुनी घेईल जो नर तुजला आणि तुझ्यावर प्रेम करी ।
'अवतार' चरणरत घेतां त्याचे जीवन नौका पार करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (५५)
सेवक मी ऐशा स्वामीचा सर्व जयाला ज्ञात असे ।
धरती अंबर सर्व दिशातुन व्यापक जो सर्वत्र असे ।
कर्ता जो या सकल जगाचा निज भक्तांचा संग वसे ।
दूर कुणाला नाही दिसला कुणा कुणाला जवळ दिसे ।
गंगेहुनही असे पवित्र न्यारी त्याची चाल रीती ।
असे जाणीला ज्याने याला त्याचे उच्च विचार अती ।
चरण धरा ऐशा भक्ताचे जो अती प्रिय असे याला ।
मिळवी केवळ संगे तोची स्वये जो आपण समावला ।
हरिरंगी रंगवील तोची रंगला असे जो स्वतः ।
'अवतार' सदगुरु हरिचा ज्ञाता सकल जगाचा तो दाता ।
*
एक तूं ही निरंकार (५६)
साधु संगत करी नरा तू प्रसन्नता राहील वदनी ।
साधु संगत करी नरा तू मलीनता येई न मनी ।
साधु संगत करी नरा तु कष्ट गरीबी होई दुर ।
साधु संगत करी नरा तू अभिमानही जाईल दूर ।
साधु संगत करी नरा तू निरंकार भेटेल तुला ।
साधु संगत करी नरा तू बहर येईल जीवनाला ।
साधु संगत करी नरा तू अमृत रस प्राशन करीसी ।
साधु संगत करी नरा तू पांचानाही वश करीसी ।
साधु संगत करी नरा तू पवित्र मन राहील सदा ।
'अवतार' मिळे जर साधु पूरा मन एकाग्र होय सदा ।
*
एक तूं ही निरंकार (५७)
साधुची जर संगत केली मन भ्रांती संपुन जाई ।
साधुची जर संगत केली आनंदी तव मन राही ।
साधुची जर संगत केली हरिची होईल तुज भेटी ।
साधुची जर संगत केली हरि सवे होईल प्रीती ।
साधुची जर संगत केली गीत प्रभुचे गाशील तू ।
साधुची जर संगत केली घरात अपुल्या राहशी तू ।
साधु संगत करी जो कोणी आनंदी राहील सदा ।
'अवतार' मिळे जर साधु पुरा निजघर त्याचे जवळ सदा ।
*
एक तूं ही निरंकार (५८)
संगत मिळेल जर साधुची कलंक सारे होती दुर ।
संगत मिळेल जर सांधुची मन आनंदे होईल चूर ।
साधु जर का असेल सत्य त्रिगुणा पासून मुक्तं करी ।
साधु जर का असेल सत्य मन आनंदे सदा भरी ।
साधु आहे अथांग सागर ज्याला नाही आर व पार ।
महानता साधुची इतुकी ज्याला काहीं नाहीं सुमार ।
महिम साधु जनांची भारी सदैव ऐकवीती भक्त ।
'अवतार' म्हणे हरि संतामाजी तीळ भरही नाही द्वैत ।
*
एक तूं ही निरंकार (५९)
निरंकार ज्या मनी विराजे जग ना खोटा म्हणू शके ।
कमळ पुष्प हे जळात राहुन स्पर्श जळा ना करु शके ।
मनात ज्याच्या ज्योत उजळती निर्मलता ज्या मनी वसे ।
सर्व सुखे भोगून जगाची जगताशी सलग्न नसे ।
मनी जयाच्या एक बैसला पाहे सकळां एक समान ।
पावन संत चरणरज घेता रंक सुद्धां होई धनवान ।
निरंकार ज्या घटी बैसला चंचलता ना राहे मनी ।
रात्रंदिन, 'अवतार' ते प्राणी धन्य धन्य वदती वदनी ।
*
एक तूं ही निरंकार (६०)
गुरु जयाच्या मनी बैसला सर्व रंगी एक रंग असे ।
हरिच्या संगे सदा राहतो हरि तयाच्या संग असे ।
मनी जयाच्या राम विराजे नाम तयाचा प्राणाधार ।
नाम सेवीतो नामे सजतो नाम असे त्याचा परिवार ।
सावधान मायेतुन राहे ज्ञान गुरुचे जया मनी ।
ज्या भक्तांनी राम जाणीला रक्षण करी हा क्षणोक्षणी ।
जया मनी सदगुरु विराजे संग तयाचा लावील पार ।
'अवतार' गुरुचे जो यश गाईल त्याचे यश गाईल संसार ।