एक तूं ही निरंकार (१७१)
हंसाचे तू सोंग करुणी लपून बेडूक तू खाशी ।
अपणाला तू भ्रमर म्हणवीसी परी विष्टा स्थानी जाशी ।
सिंहाचे घालून कातडे सिंह आपणा म्हणविशी ।
बोल बोलसी जव तू अपले गर्दभ ओळखला जाशी ।
पूर्ण गुरुला शरण येई तू जर काही बनणे तुजला ।
'अवतार' मिळे तेव्हां ही पदवी करी जो अपणाला ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७२)
अरे नरा या जगती तुजला कोनी संगी साथी नसे ।
जाती न संगे तुझीया कोनी जीव एकटा जात असे ।
माय रडे तव धाई धाई बंधु तुज घेऊन जाती ।
सुत दारा कन्याही रडूनी तुझ्या गुणाना आठवीती ।
शुभाशुभ जी कर्मे केली तोच तुझ्या संगे जाती ।
म्हणे 'अवतार' हरिवीन सारी जगताची खोटी नाती ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७३)
निरंकार हा केवळ सत्य मिथ्या बाकी सकल जगती ।
एकची सत्य येईल कामी बाकी बोल मिथ्या असती ।
देणारा अविनाशी दाता देन सर्व आहे मिथ्या ।
एका हरिच्या नामावीणा हे चमत्कार सारे मिथ्या ।
संग पतीच्या नित्य वसे जी राहे सदा आनंदाने ।
पती जीवा राहे परदेशी दुःखीत होई विरहाने ।
गृहस्वामी जर घरी दिसे ना शोभा ना देती शृंगार ।
म्हणे 'अवतार' गुरुभेटीने हरिसवे होतील विचार ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७४)
लटकून उलटा लावी समाधी तीर्था जाऊन स्नान करी ।
आपण लुटवूनी आपणाला सोने चांदी दान करी ।
निशीदिनी पूजापाठ करूनी आयु आपुले घालवीतो ।
नेमव्रता आचरुनी संयम अभिमानाला वाढवीतो ।
प्राप्त करो कुणी रिद्धी सिद्धि किंवा पवन अहारी असो ।
असो कुणी जरी निपुण वक्ता कींवा उच्च विचारी असो ।
त्यागुनी घर संसारा अपुल्या वनात जाऊनी वस करो ।
जखडूनी कर्मा धर्मामाजी देह आपुला नाश करो ।
अंगसंग जो देव तयाचे तरिही ना तुज होणे ज्ञान ।
म्हणे 'अवतार' विना गुरुभेटी जीवनाचे नाही कल्याण ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७५)
अगाध रचना तव भगवंता अंत कुणा कळला नाही ।
गीता ग्रंथ अनू वेदांनीही महिमा तुझीच वर्णीयली ।
अजोड अविनाशी तू दाता उपमा नाही तुझ्या गुणा ।
गुप्त असे हा जगतासाठी दिसे समक्ष भक्तांना ।
तव आज्ञेने तुझी माया सर्व जीवांना भुलवीते ।
धन तारूण्याच्या चक्राने सार्‍या जगता फिरवीते ।
तिळभर सुद्धां करू न शकले बुद्धीमान तुझा विस्तार ।
तूच जाणीसी महिमा अपुला अंत नसे तव पारावार ।
मनमार्गीला तुझी न भेटी भक्तांनी तुज जाणीयले ।
'अवतार' सदगुरुपासून ज्यांनी ज्ञान प्रभुचे मिळविले ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७६)
नामतुल्य आणिक ना कांही प्रभुची महानता सारी ।
अधांग अन बेअंत अगोचर ज्याची रचना ही सारी ।
नाम तुझे अणरेणुमाजी नामाने सारे नटरे ।
दृष्य आणि अदृष्य़ हे सारे नामामाजी समावले ।
रवि शशी अन तार्‍यामाजी प्रकाश नामाचा भरला ।
आवागमन या सर्व जगाचे नामाचीच असे लीला ।
दृष्य आणि अदृष्य रूपाने कामी जगता लावियले ।
विविधरंगी मायाजाळी जगताला या गुंतविले ।
उत्तम भाग्य तयाचे जाणा ज्याने तुजला जाणीयले ।
नाम नसे 'अवतार' ज्यापाशी व्यर्थची जीवन घालविणे ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७७)
पाऊस पडुनी अडती रस्ते सुसाट वारेही सुटती ।
रात्र भयानक अवघड मार्गी जाता पायही लडखडती ।
मेघ गर्जती नाद भयानक सारे जीवही घाबरती ।
भिजून सारे होती चिंब नदीनाले भरूनी जाती ।
सेवक सदगुरु मिलनासाठी पर्वत पार करुनी जाती ।
भीती नसे वादळ वर्षाची पाऊल पुढती टाकीती ।
तळहातावर घेऊनी मस्तक सदगुरुच्या जवळी येती ।
म्हणे 'अवतार' गुरुचे प्रेमी मृत्युच्या संगे लढती ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७८)
जन्मताच तू अरे मानवा नव्हता धर्म आणि इमान ।
जन्मताच तू अरे मानवा कर्मकांड नव्हते सामान ।
जन्मताच तू अरे मानवा नव्हते जनीव्ह नाही कृपाण ।
जन्मताच तू अरे मानवा नव्हती तुजला काही शान ।
जन्मताच तु अरे मानवा नव्हती जाण तुझी तुजला ।
जन्मताच तू अरे मानवा नव्हते माय्हा प्रेम तुला ।
जन्मताच तू अरे मानवा अहंकार तव मनी नव्हता ।
जन्म्ताच तू अरे मानवा द्वेष कुणासंगे नव्हता ।
आपण स्वयेची फांस लावूनी व्यर्थ घेतला माथी भार ।
'अवतार' म्हणे हे वृष्यमान जे भ्रम ना तयांत सार ।
*
एक तूं ही निरंकार (१७९)
बिन आधारी ऐसा कोणी असेल जगती या प्राणी ।
जीवन नौका बुडूं पहाते दिसे ना किनारा नयनी ।
संगे सोयरे झिडकरिती देई न कोन तया थारा ।
ग्रसित होऊनी दूःखामाजी फिरे बापुडा जग सारा ।
व्याधीने देहास भक्षिले फिरे उदासी होऊनी ।
धन संपत्ती रुसुन गेली नसे तया आधार कुणी ।
पदार्थ सारे रुसले त्यावर त्या दुःखे कष्टी होई ।
कुठे मिळे ना तया सहारा मिळत नसे वस्तु काही ।
ऐसा नर येतां गुरु द्वारी सदगुरु लावीतसे कंठी ।
'अवतार' म्हणे जाणुन प्रभुला दुःखातुन होईल मुक्ती ।
*
एक तूं ही निरंकार (१८०)
हिन्दु मुस्लिम सीख इसाई सारे मानव एक समान ।
एक प्रभुची महिमा गाती गीता वेद व ग्रंथ कुराण ।
सकळांचा हा एकच स्वामी आहे एकच हा भगवान ।
सर्व भिकारी याच्या द्वारी प्रजा असो किंवा सुलतान ।
जग निर्माता एक प्रभु हा कठपुतळी परी नाचवीतो ।
पुतळ्यामाजी प्राण टाकूनी अनेक लीला करवीतो ।
प्रकाश देण्या जगतालागी रवि चंद्राला चमकवीतो ।
आपण एकची मालक आहे हुकुम जगावर चालवीतो ।
खेळे कुणाचा कोन खिलाडी जाणील जो हे राज कुणी ।
'अवतार' म्हणे तो क्षणाक्षणाला आनंदी राहील जीवनी ।