एक तूं ही निरंकार (६१)
निरंकार ज्या हृदयी बैसला ब्रह्माज्ञानी तथा म्हणती ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला प्रभुसंगे त्याची प्रीती ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला शोध करी त्याचा ईश्वर ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला स्वयं तोच असे ईश्वर ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला मौल्यवान तो या जगती ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला कोण तया तोलू शकती ।
निरंकार ज्या हृदयी बैसला कोण तया ओळखू शके ।
ब्रह्माज्ञानीच्या भेदा केवळ ब्रह्माज्ञानी जाणू शके ।
निरंकार जर बसे अंतरी सौख्य खरे त्याच्या पदरी ।
निरंकार जर हृदयी विराजे प्रणाम त्या 'अवतार' करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (६२)
सकळ जगाचा सदगुरु दाता करील जे वाच्छील मनी ।
चरण धरी जरी निष्ठूर प्राणी भवसागर जाईल तरूनी ।
सदगुरुच्या जो येतो द्वारी क्षणात झोळी भरीत असे ।
मिटवी अंधपणा दृष्टीचा उज्वल मना करीत असे ।
सदगुरु देऊनी नाम औषधी सर्वही व्याधी मुक्त करी ।
मिळेल जर 'अवतार' सदगुरु क्षणात प्रभुची भेट करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (६३)
दोष गुण पाहुन कुणाच्या गुरु मनी आणीत नाही ।
पूर्ण गुरुने दिधला ठेवा संपणार कधीही नाही ।
पूर्ण सदगुरु पार लावीतो वेळ लावी ना क्षण एका ।
पूर्ण सदगुरुला जो समसे ईश्वर तोच नसे शंका ।
स्वये सदगुरु आहे हीरा हिर्‍याच्या व्यापार करी ।
'अवतार' गुरु स्वये नारायण क्षमा करूनी पार करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (६४)
सदगुरुची जर होईल मर्जी सुख शांती नांदेल घरी ।
सदगुरुची जर होईल मर्जी प्रकाशित तव मना करी ।
सदगुरुची जर होईल मर्जी कंचन बनवी मातीला ।
सदगुरुची जर होईल मर्जी दुर करी आज्ञानाला ।
सदगुरुची जर होईल मर्जी पंगू पर्वत पार करी ।
'अवतार' गुरुमर्जी जर होई अशक्य तेही शक्य करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (६५)
सदा सर्वदा धनवंतांचा पाठलाग तस्कर करीती ।
संतजनंच्या मागे निंदक युगे युगे निंदा करीती ।
संत हरिचे ऐकून निंदा ना धरीती अपुल्या चित्ती ।
हरिभक्तांच्या मेळ्यामाजी नित्य प्रभुचे गुण गाती ।
निंदक लाखो जोर लावूनी शब्द न ते काटू शकती ।
'अवतार' म्हणे या पूर्ण गुरुचा मार्गही ना अडवू शकती ।
*
एक तूं ही निरंकार (६६)
लाखो कष्ट दिले संताना धर्म जातीच्या प्रमुखांनी ।
कितीकांना भितीत चिरडले जातीच्या उन्मत्तांनी ।
सुळावरी चढविले कितीकां आग्नीमध्ये जाळीले किती ।
निष्ठूर जगताने संतांनां कष्टविले या जगी किती ।
भक्तजनांनी तरी मानीला सर्व आपुला हा संसार ।
दुःख कष्ट सोशियले त्यांनी मानुन हरि इच्छा 'अवतार' ।
*
एक तूं ही निरंकार (६७)
सदगुरु येत असे या जगती सुखमय करण्याची संसार ।
सदगुरु येत असे या जगती केवळ करण्या परउपकार ।
सदगुरु येत असे या जगती जगताचा करण्या उद्धार ।
सदगुरु येत असे या जगती एकाचा करण्याचा प्रचार ।
सदगुरु जैसा कुणी न दाता बुद्धीमान त्यासम नाही ।
म्हणे 'अवतार' पूर्ण गुरुवीण प्रभुद्वारी किंमत नाही ।
*
एक तूं ही निरंकार (६८)
प्रबुरंगी जो भक्त रंगला बोले तैसा चालतसे ।
प्रभुरंगी जो भक्त रंगला हरिच्यासंगे राहतसे ।
जे होणे ते होते राहू दे स्पर्श करी ना दुःख मना ।
काही जाहले जगी तरिही काम न काही नामावीना ।
जगकर्ता जे करील काही गोड मानुनी राहतसे ।
आठो प्रहर जयांच्या हृदयी नामाचा दीप तेबत असे ।
स्वरूपा मधूनी आले संत अंती स्वरुपी समावती ।
हांसत हांसत जीवन जगती अंती मान यश कमवीती ।
गौरव करता संतजनांचा प्रभुचा गौरव त्यांत असे ।
'अवतार' म्हणे प्रभु संतामाजी तीळभर सुद्धा भेद नसे ।
*
एक तूं ही निरंकार (६९)
निरंकार जाणीला जयांनी महता त्यांची असे न्यारी ।
याच जनांच्या दया कृपेने तरली ही दुनिया सारी ।
ऐसे प्रेमी भक्त प्रभुचे पार जगाला उतरवीती ।
ऐसे प्रेमी भक्त प्रभुचे रोग जगाच्या घालवीती ।
हरि सुद्धा ऐशा भक्तांना अपुल्या संगे मिळवितो ।
नाम जपे गुरुमुखे जाणुनी सर्व सुखे तो मिळवितो ।
ऐशा भक्तजनांची सेवा आपण स्वये प्रभु करितो ।
उच्च तोच सर्वाहुनी जगती जो सदगुरु सेवा करीती ।
'अवतार' जपे जो नाम हरिचे पावन तोची श्रेष्ठ असे ।
धन्य तयाचे जीवन आहे जो सर्वाहुन श्रेष्ठ असे ।
*
एक तूं ही निरंकार (७०)
स्तंभ ज्यापरी मस्तकी अपुल्या भार छताचा धरीत असे ।
तैशापरी मन या भक्ताचे गुरुकरवी धीर मिळवीतसे ।
दीप ज्यापरी एक तेवता अंधाराला दुर करी ।
तैसेही सदगुरुचे दर्शन प्रकाशित आत्म्यास करी ।
पाहुनी जळता दीप ज्यापरी मार्ग मिळतसे पधिकाला ।
जरी मिळे 'अवतार' सदगुरु क्षणामध्ये दावी प्रभुला ।