जनांस शिक्षा अभंग - ५६७१ ते ५६८०

॥५६७१॥
संतां नाहीं मान । देव मानी मुसलमान ॥१॥
ऐसे पोटाचे मारिले । देवा आशा विटंबिलें ॥२॥
घाली लोटांगण । वंदी नीचाचे चरण ॥३॥
तुका ह्मणे धर्म । न कळे माजल्याचा भ्रम ॥४॥

॥५६७२॥
भुंकुनियां सुनें लागे हस्तीपाटी । होऊनि हिंपुटी दु:ख पावे ॥१॥
काय त्या मशकें तयाचें करावें । आपुल्या स्वभावें पीडतसे ॥२॥
मातलें बोकड विटवी पंचानना । घेतलें मरणा धरणें तें ॥३॥
तुका ह्मणे संतां पीडितील खळ । घेती तोंड काळें करुनियां ॥४॥

॥५६७३॥
निंबाचिया झाडा साकरेचें आळें । आपली तीं फळें न संडीच ॥१॥
तैसें अधमाचें अमंगळ चित्त । वमन तें हित करुन सांडी ॥२॥
परिसाचे अंगीं लाविलें खापर । पालट अंतर नेघे त्याचें ॥३॥
तुका ह्मणे वेळू चंदना संगतीं । काय ते नसती जवळिकें ॥४॥

॥५६७४॥
माकडा दिसती कंवटी नारळा । भोक्ता निराळा वरील सारी ॥१॥
एक रस एका तोंडीं पडे माती । आपुलाले नेती विभाग ते ॥२॥
सुनियांसी क्षीर वाढिल्या ओकवी । भोगित्यां पोसवी धणीवरी ॥३॥
तुका ह्मणे भार वागविती मुर्ख । नेतील तें सार परीक्षक ॥४॥

॥५६७५॥
किती चौघाचारें । येथें गोविलीं वेव्हारें ॥१॥
असे बांधविले गळे । होऊं न सकती निराळे ॥२॥
आपलें आपण । केलें कां नाहीं जतन ॥३॥
तुका ह्मणे खंडदंडें । येरझारीं लपती लंडें ॥४॥

॥५६७६॥
जाणिवेच्या भारें चेंपला उर । सदा बुरबुर सरेचिना ॥१॥
किती याचें ऐकों कानीं । मारिलें घाणीं नाळकरी ॥२॥
मिठेंविण आळणी बोल । कोरडी फोल घसघस ॥३॥
तुका ह्मणे डेंगा न कळे हित । किती फजित करुं तरी ॥४॥

॥५६७७॥
ऐसें ठावें नाहीं मुढा । सोस काकुलती पुढां ॥१॥
माझीं नका जाळूं भांडीं । पोटीं भय सोस तोंडीं ॥२॥
पातलिया काळ । तेव्हां काय चाले बळ ॥३॥
संचित ते करी । नरका जाया मेल्यावरी ॥४॥
परउपकार । न घडावा हा विचार ॥५॥
तुका ह्मणे लांसी । आतां भेटों नये ऐसी ॥६॥

॥५६७८॥
नाहीं देवाचा विश्वास । करी संतांचा उपहास ॥१॥
त्याचे तोंडीं पडे माती । हीन शूकराची जाती ॥२॥
घोकुन अक्षर वाद छळणा करीत फिरे ॥३॥
ह्मणे देवांसी पाषाण । तुका ह्मणे भावहीन ॥४॥

॥५६७९॥
अभक्ताचे गांवीं साधु ह्मणजे काय । व्याघ्रवाडां गाय सांपडली ॥१॥
कसाबाचे आळी मांडिलें प्रमाण । बस्वणाची आण तया कायी ॥२॥
केळी आणि बोरी वसती सेजारी । संवाद कोणे परी घडे येथें ॥३॥
तुका ह्मणे खीर केली कार्‍हेळ्याची । शुद्ध गोडी कैची वसे तेथें ॥४॥

॥५६८०॥
अंगा भरला ताठा । नये वळणी जैसा खुंटा ॥१॥
कैसें न कळे त्या डेंगा । हित आदळलें अंगा ॥२॥
जीव जाते वेळे । भरे लकडा ताठी डोळे ॥३॥
मुसळाचें धनु । तुका ह्मणे नव्हे अनु ॥४॥