उपदेश - मुमुक्षूंस उपदेश ३६ ते ४०

३६.
संसाराबंधन केलें जेणें शून्य । तयासी अनन्य शरण रिघा ॥१॥
मायबाप सखा विठ्ठल विसांवा । त्याचे पायीं ठेवा सदा मन ॥२॥
निजरूपबोध तोचि ज्ञानदीप । आन्मदस्वरूप बाप माझा ॥३॥
नामा ह्मणे त्याच्या संगतीचा वारा । पावे पैल पारा हेळामात्रें ॥४॥

३७.
आगमीं नाम निगमीं नाम । पुराणीं नाम केशवाचें ॥१॥
अर्थी नाम पदीं नाम । धृपदीं नाम त्या केशवाचें ॥२॥
अनु-भवे भावें कपटें प्रपंचें । परि हरीचें नाम देऊं दे वाचे ॥३॥
नाम व्हावें नाम व्हावें । नाम व्हावें त्या केशवाचें ॥४॥
ऐसें नाम बहु सुंदर । मानीं तरले लहान थोर ॥५॥
नामा म्हणे अंतर । पडों नेदीं याउपर ॥६॥

३८.
जें जें पुण्य जोडे हरिनाम गजरीं । त्याचे वांटेकरी दोघेजण ॥१॥
सावधान श्रोता आणि प्रेमळ वक्ता । जो भजे अनंता निर्विकल्प ॥२॥
तेणें सुखें सुख चढे नित्य नवें । जाणती अनुभवें संतजन ॥३॥
हातीं सुदर्शन आनंदें कीर्तनीं । उभा चक्रपाणी मागें पुढे ॥४॥
प्रीतीच्या वोरसें अभयदान देत । ह्लदयीं आलिंगित आपुल्या दासां ॥५॥
धर्म अर्थ काम मोक्ष आणि मुक्ति । टाकोनियां येती विश्रांतीसी ॥६॥
नामा म्हणे धन्य ते झाले संसारीं । न संडिती वारी पंढरीची ॥७॥

३९.
अवघे ते संसारीं जाणावे ते धन्य । ज्यांचें प्रेम पूर्ण पांडुरंगीं ॥१॥
अवघे ते दैवाचे विठ्ठल ह्मणती वाचे । अवघें कुळ त्याचें पुण्यरूप ॥२॥
अवध्यारूपीं एक विठ्ठल भाविती । अवघ्या मनें भजती अवघेपणें ॥३॥
अवघे मिथ्या जाणोनि अवघिया वि-ठ्ठले । अवघे विनटले विठ्ठलपायीं ॥४॥
अवघे पूर्ण बोधें भावें प्रेमें प्रीती । ध्यानीं गीतीं केशिराज ॥५॥
अवघा हा विठ्ठलु भोगूं दिनराती । वोळंगें किंकरवृत्ति नामा त्यासी ॥६॥

४०.
साठी घडीमाजी । एक वेचीं देवकाजीं ॥१॥
आरा-णूक सारूनि काजीं । सर्वभावें केशव पूजीं ॥२॥
हेंचि भक्तीचें ल-क्षन । संतोषला नारायण ॥३॥
कोटिकुळें पावन तुझीं । नामा ह्मणे भाक माझी ॥४॥