उपदेश - मुमुक्षूंस उपदेश १ ते ५

१.
तुह्मां हित करणें आहे । सेवा राघोबाचे पाय ॥१॥
दुष्टबुद्धि दुरी करा । तोडा अविद्येचा थारा ॥२॥
करा तुमचें मन । तुह्मां जवळी नारायण ॥३॥
नामा ह्मणे दृढ धरा । तारी निर्वाणीं चाकरा ॥४॥

२.
मृगजळडोहो कां उपससी वांयां । वेगीं लवलाह्या शरण रिघें ॥१॥
भजे तूं विठ्ठला सर्वांभूतीं भावें । न लगती नांवें आणिकांचीं ॥२॥
होईल सुटका घडेल भजन । नाम  जनार्दन येईल वाचे ॥३॥
नामा ह्मणे घडे भजन विठ्ठलीं । ऐसीये निमोली भक्ती करी ॥४॥

३.
हरिसी शरण निघा वहिलें । राहे कळिकाळ उगलें ॥१॥
खंडलें एका बोलें । विठ्ठल समर्थें अंगिकारिलें ॥२॥
नामयानें संसारा जिंकिलें । केशव चरणीम मन ठेविलें ॥३॥

४.
न लगती डोंगर चढावे । हळुच पाऊल धरावें ॥१॥
विठ्ठलाचे पाय बरवे । गंगा विनविते स्वभावें ॥२॥
नामा ह्मणे तीर्थ बरवें । मुकुटीं धरिलें सदाशिवें ॥३॥

५.
आतां पांडुरंग स्मरा । जन्ममृत्यु चुकवी फेरा ॥१॥
ऐसा कांहीं करा नेम । मुखीं स्मरा कृष्णराम ॥२॥
चिंता ऐसें ध्यान । तेणें असा समाधान ॥३॥
न:मा ह्मणे हरिदास । त्यासि असावा अभ्यास ॥४॥