उपदेश - वेषधार्‍यांस उपदेश १७ ते २०

१७.
डोई बोडून केली खोडी । काया वागविली बापुडी ॥१॥
ऐसा नव्हे तो संन्यास । विषय देखोनि उदास ॥२॥
मांजराचे गेले डोळे । उंदीर देखोनि तळमळे ॥३॥
वेश्या झाली पाटाची राणी । तिला आठवे मागील करणी ॥४॥
नामा म्हणे वेष पालटे । परी तिला अंतरीचें ओसपण न तुटे ॥५॥

१८.
तोंवरी रे तोंवरी वैराग्याचें ठाण । जंव कामिनी कटाक्ष बाण लागले नाहीं ॥१॥
तोंवरी रे तोंवरी आत्मज्ञान बोध । जोंवरी अंतरीं कामक्रोध उठले नाहीं ॥२॥
तोंवरी रे तोंवरी निरभिमान । जंव देहीं अपमान झाला नाहीं ॥३॥
नामा ह्मणे अवघी बचबच गाळी । विरळा तो जाळी द्वैत बुद्धि ॥४॥

१९.
चंद्र सूर्यादि बिंबें लिहिताती सांग । परि प्रकाशाचें अंग लिहितां नये ॥१॥
संन्यासाचीं सोंगें आणिताति सांग । परि वैराग्याचें अंग आणितां नये ॥२॥
नामा म्हणे कीर्तन करिताति सांग । प्रेंमाचें तें अंग आणितां नये ॥३॥

२०.
पोटासाठीं जरी करी हरीकथा । जन रंजविता फिर-तसे ॥१॥
तेणें घात केला एकोत्तरशत कुळांचा । पाहुणा यमाचा श्रेष्ठ थोर ॥२॥
द्रव्याचिये आशें हरिकथा करी । तया यमपुरीं नित्य वास ॥३॥
नामा म्हणे ऐसे होत जे रे कोणी । ते नर नयनीं पाहूं नये ॥४॥