उपदेश - जनांस उपदेश २६ ते २८

२६.
एकादशी दिनीं खाईल जो अन्न । सूकर होऊनि येईल जन्मा ॥१॥
एकादशी दिनीं करील जो भोग । त्यासी माता संग घडतसे ॥२॥
एकादशी दिनीं खेळेळ सोंगटी । काळ हाणील खुंटी गुदस्थानीं ॥३॥
रजस्त्री शोणीत सेविल्या समान । तांबुल चर्वण करील जो ॥४॥
नामा ह्मणे नाहीं माझ्याकडे दोष । पुराणीं हें व्यासवाक्य आहे ॥५॥

२७.
निंदील हें जन सुखें निंदू द्यावें । सज्जनीं क्षोभावें नये बापा ॥१॥
निंदा स्तुति ज्याला समान पैं झाली । त्याची स्थिति आली समाधीला ॥२॥
शत्रुमित्र ज्याला समसमानत्वें । तोचि पैं देवातें आवडला ॥३॥
माती आणि सोनें ज्या भासे समान । तो एक निधान योगीराज ॥४॥
नामा ह्मणे ऐसे भक्त जे असती । तेणें पावन होती लोक तिन्ही ॥५॥

२८.
भवसागर तोडितं कं रे करितसां चिंता । पैल उभ दाता पांडुरंग ॥१॥
निजाचें जें पीठ सोडूनि वैकुंठ । येथें वाळवंट आवडलें ॥२॥
देव गुज सांगे पंढरीसि यारे । प्रेमसुख घ्यारे नाम माझें ॥३॥
तारीन भवसिंधु घ्यारे माझी भाक । साक्ष पुंडलीक करूनि सांगे ॥४॥
काया वाचा मनें दृढ धरा जीवीं । मी त्याचा चालवीं भार सर्व ॥५॥
हें जरी लटिकें नामया पुसा । आहे त्या भरंवसा नामीं माझे ॥६॥