१६५१
वाउगाचि सोस न करी सायास । भजे श्रीसंतांस एकभावें ॥१॥
जाणोनि नेणतां कां होसीं रे मुर्ख । सुखांचे निजमुख विटेवरी ॥२॥
एका जनार्दनीं धरुनि विश्वास । होई कां रे दास संतचरणीं ॥३॥
१६५२
सहस्त्र मुखांचा वर्णितां भागला । तें सुख तुजला प्राप्त कैचें ॥१॥
संतांचे संगती सुख तें अपार । नाहीं पारावार सुखा भंग ॥२॥
एका जनार्दनीं सुखाचीच राशी । उभा हृषिकेशी विटेवरी ॥३॥
१६५३
सुख अनुपम्य संतसमागमें । अखंड दुणावतें नामें । दहन होती सकळ कर्में । आणिक वर्म दुजें नाहीं ॥१॥
वाचे म्हणे कृष्णहरी । तेणें पापा होय बोहरी । संसारासी नुरे उरी । हा महिमा सत्संगाचा ॥२॥
काशी प्रयागादि तीर्थे बरी । बहुत असती महीवरी । परी संतसमागमाची थोरी । तीर्थे न पावती सर्वदा ॥३॥
असती दैवतें अनंत कोटी । परी संतसमागमक भेटी । दैवती सामर्थ्य हिंपुटी । हा महिमा संतांचा ॥४॥
एका जनार्दनीं मन । संतचरणीं दृढ ध्यान । तेणें प्राप्त सच्चिदानंदघन । विठ्ठल देव विसंबे ॥५॥
१६५४
सर्वकाळ सुख रामनामीं । ऐसा ज्याचा देह धन्य तोचि ॥१॥
जागृती सुषुप्ती रामनाम ध्यान । कार्य आणि कारण रामनामें ॥२॥
एका जनार्दनीं ध्यानीं मनीं । श्रीरामावांचुनीं आन नेणें ॥३॥
१६५५
सुखरुप धन्य जाणावा संसारी । सदा वाचे हरि उच्चारी जो ॥१॥
रामकृष्णानाम वदे वेळोवेळां । हृदयीं कळवळां संतभेटी ॥२॥
एका जनार्दनीं प्रेमाचा कल्लोळ । भुक्ति मुक्ति सकळ वसे देव ॥३॥
१६५६
आवडे देवासी तो ऐका प्रकार नामाचा उच्चार रात्रंदिन ॥१॥
तुळसीमाळ गळा गोपीचंदन टिळा । हृदयीं कळवळा वैष्णवांचा ॥२॥
आषाढी कार्तिकी पंढरीची वारी । साधन निर्धारी आन नाहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं ऐसा ज्याचा नेम । तो देवा परमपूज्य जगीं ॥४॥
१६५७
तीर्थाटन गुहावास । शरीरा नाश न करणें ॥१॥
समागम संतसेवा । हेंचि देवा आवडतें ॥२॥
करितां रामनाम लाहो । घडती पाहाहो धर्म त्या ॥३॥
सकळ कर्में जाती वायां । संतपायां देखतां ॥४॥
एका जनार्दनीं होतां दास । पुरे आस सर्वही ॥५॥
१६५८
सकळ तीर्थे । घडती करितां नामस्मरण । देवाधि देव उत्तम । तोही धांवे समोरा ॥१॥
पहाहो वैषणवांचे घरीं । सकळ तीर्थे कामारी । ऋद्धिसिद्धि मोक्ष चारी । दास्यत्व करिती सर्वदा ॥२॥
शरण एक जनार्दनीं । तीर्थांचा तो अधिष्ठानी नामस्मरणक आनुदिनीं । तया तीर्थे वंदितीं ॥३॥
१६५९
भुक्तिमुक्तीचें सांकडें नाहीं विष्णुदासां । प्रपंचाची आशा मा तेथें कैची ॥१॥
वैकुंठ कैलास अमरपदें तिन्हीं । तुच्छवत मनी मानिताती ॥२॥
राज्य भोग संतती संपत्ति धन मान । विष्ठेंअ तें समान श्वान सुकर ॥३॥
मा ब्रह्माज्ञाना तेथें कोण पुसे तत्त्वतां । घर रिघोनि सायुज्यता येत असे ॥४॥
एका जनार्दनीं नामाची प्रौढी । ऋद्धिसिद्धि दडी घरीं देती ॥५॥
१६६०
कलिकाळाचे न चले बळ । ऐसे सबळ हरिदास ॥१॥
सेवेचें तो कवच अंगीं । धीर प्रसंगीं कामक्रोध ॥२॥
रामनाम हाचि बाण । शस्त्र निर्वाण सांगातीं ॥३॥
एका जनार्दनीं यमाचे भार । देखतां समोर पळती ते ॥४॥
१६६१
जाईल तरी जावो प्राण । परी न सोडा चरण संतांचे ॥१॥
होणार तें हो कां सुखे । परी मुखें रामनाम न सोडा ॥२॥
कर्म धर्म होतु कं होनी । परी प्रेम कीर्तनीं न सोडा ॥३॥
एका जनार्दनीं वर्म । सोपा धर्म सर्वांसी ॥४॥
१६६२
परमार्थाचा हाचि भाव । वाचे देव स्मरावा ॥१॥
नाहीं दुजा छंद मनीं । संतचरणीं विश्वास ॥२॥
न धांवे वायां कोठें मन । संतचरणांवाचुनी ॥३॥
एका जनार्दनीं नेम । सर्वोत्तम हृदयीं वसे ॥४॥
१६६३
जन्ममरण कोडें निवारी हा संग । भजें पाडुंरंग आधी ॥१॥
वायांची पसारा नासिलासी सारा । कां रे चुकसी पामरा भजनासी ॥२॥
एकविध भाव भक्ति करी मोळी । तेणें कुळींची मुळी हाती लागे ॥३॥
एका जनार्दनीं संतांचा सेवक । तयाचा मग धाक ब्रह्मादिकां ॥४॥
१६६४
संकल्प विकल्प नका वायां । धरा पायां विठोबाच्या ॥१॥
सर्व तीर्था हेचि मुळ । आणीकक केवळ दुजे नाहीं ॥२॥
संतसमागमेम उपाधी । तुटती आधिव्याधी घडतांची ॥३॥
एका जनार्दनीं वर्म सोपें । हरती पापे कलियुगीं ॥४॥
१६६५
गव्हंची राशी जोडिल्या हातीं । सकळ पक्कान्नें तै होतीं ॥१॥
ऐसा नरदेह उत्तम जाण । वाचे वदे नारायण ॥२॥
द्रव्य जोडितां आपुलें हाती । सकळ पदार्थ घरा येती ॥३॥
भावें करी संतसेवा । एका जनार्दनीं प्रिय देवा ॥४॥
१६६६
वेदोक्त पठण करितां चढे मान । तेणें होय पतन कर्मभूमी ॥१॥
सोपें ते साधन संतांसी शरण । तेणें चुके बंधन जडजीवां ॥२॥
अभ्यासाचा सोस वाउगाची द्वेष । न करी सायास नाम जपे ॥३॥
एका जनार्दनीं सायासाचे भरी । नको पडुं फेरी चौर्याशींच्या ॥४॥
१६६७
पालटे भावना संताचे संगती । अभाविकांहि भक्ति प्रगटतसे ॥१॥
ऐसा ज्याचा उपकार । मानिती निर्धार वेदशास्त्रें ॥२॥
तारितीं आणिकां देऊनि विठ्ठलमंत्र । एका जनार्दनीं पवित्र नाम गाती ॥३॥
१६६८
संत केवळ घातकी पाही । परी त्यासि पातक नाहीं ॥१॥
निजबोधाचे करुनी फांसे । दोघे गोसावी मारिले कैसे ॥२॥
अती खाणोरिया कर्म करी । दिवसां जाळिले गांव चारी ॥३॥
एका जनार्दनीं घातकी मोठे । त्यासी अंतक केवी भेटे ॥४॥
१६६९
छळणे करुनी बोलतां । तात्काळ जाली समाधी अवस्था । सद्भावें विनटतां संतां । न कळे तत्त्वता काय देती ॥१॥
जाणा जाणते सकळ । ज्यासी निजप्राप्तीची कळवळ । तिहीं सांडोनि स्थळ । संतजन वंदावे ॥२॥
एका जनार्दनीं तान्हें । भुकाळू पै मागूं नेणे । कुर्वाळूनियां स्तनें । जनार्दनें लाविले ॥३॥
१६७०
नरदेहीचा हाचि मुख्य स्वार्थ । संतसंग करी परमार्थ ॥१॥
आणिक नाहीं पां साधन । मुखीं हरि हरि स्मरण ॥२॥
सोडी द्रव्य दारा आशा संतसंगे दशा पावावी ॥३॥
जरी पोखालें शरीर । तरी तें केव्हाहीं जाणार ॥४॥
जनार्दनाचा एका म्हणे । संतापायी ठाव देणें ॥५॥