मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीसंतएकनाथ गाथा|भाग पहिला|
अभंग ९३७ ते ९४४

राम सहवास - अभंग ९३७ ते ९४४

श्रीसंतएकनाथ महाराजांची गाथा म्हणजे श्रीराम व श्रीकृष्णाच्या अवताराचे मनोवेधक वर्णन.


९३७

कौसल्या यज्ञशे सेउनी राम जन्मला तियेचें पोटीं । वनवासासी जातां वियोग पावली दुःख शोकें हिंपुटीं ॥१॥

धन्य धन्य ते अहिल्या शिळा । हरीच्या पावली चरणकमळा ॥धृ॥

त्र्यंबकभजनीं जानकी पर्णिली । केली एक पतिव्रता रणी । रामा वेगळी रावणें चोरुनियां नेली । दुःखीत अशोक वनीं ॥२॥

रामें रणांगणीं राक्षस मारिले । ते मरणातीत होऊनि ठेले । देवांची बंधनें तोडिली रामें । शेखी अमर ते प्रळयीं निमाले ॥३॥

दशरथ पिता निमाला । त्याचें कलेवर पचे तैल द्रौणीं । सकुळी अयोध्या वैकुंठासी । नेली अभिनव श्रीरामकरणीं ॥४॥

सुरांचा कैवारी कीम असुरांचा वैरी । ऐसें न मानीच रामरावो । वैरियांचा बंधु बिभीषण आप्तु । एका जनार्दनीं समभावो ॥५॥

९३८

अवलोकितां रामराणा । धणी न पुरे मन नयना ॥१॥

पाहतां नयन लोधले । सुरवर वानर बोधले ॥२॥

भरत राम अलिगनीं । रामीं हारपलें दोन्हीं ॥३॥

एका जनार्दनीं काज । एकछत्रीं रामराज्य ॥४॥

९३९

दोघें शरणागत आले श्रीरामासी । मारिलें वालीसी एका बाणें ॥१॥

बाणलीसे भक्ति अंगदाचे अंगी । श्रीरामें वोसंगीं धरियेले ॥२॥

धरियेलें हातें तारा सुग्रीवानें । वैराचें खंडण झालें तेव्हा ॥३॥

तेव्हा वानरांचीं बोलावली सेना । लंकेवरी ज्यांना पाठविलें ॥४॥

विळब न होता धाडी हनुमंता । जाळियेली वार्तां सीता सांगे ॥५॥

सांग लंकाजळीं सन्निधा उदधी । लंघुनियां शुद्धि रामा सांगे ॥६॥

सांगे रामा तेव्हा बांधवा सागर । आणुनि अपार पर्वतांसी ॥७॥

शिळासेतु रामचरणाची ख्याती । तारुनी पुढती ख्याती केली ॥८॥

बांधोनिया सेतु राम आला लंके । मारियेलें मुख्य राक्षसासी ॥९॥

मारी कुंभकर्ण इंद्रजित रावणा । होता लक्ष्मणा शक्तिपात ॥१०॥

आणियला गिरी दिव्य तो द्रोणादी । उठविली मादी वानरांची ॥११॥

शिरे उडविली लंकापतीचीं । मुख्य राक्षस साचे छेदियेलें ॥१२॥

लिगाड तोडिले वैरत्व खुटलें । लंकाराज्य दिलें बिभीषणा ॥१३॥

तोडियली बेडी नवग्रहं सोडी । उभविली गुढी रामराज्य ॥१४॥

इंद्रचंद्रपद ब्रह्मीयांचे । देउनी तयांचें सुखी केलें ॥१५॥

केलें समाधान आणविली सीता । अयोध्यें मागुता राम आला ॥१६॥

आलासे भरत लागला चरणीं । फिटलीं पारणीं लोचनांचीं ॥१७॥

चिंता दुःख द्वेष पळाले बाहेरी । एका जनार्दनीं करी राज्य सुखें ॥१८॥

९४०

अवतरला श्रीराम परब्रह्मा पुतळा । सुहास्य मुख सुंदर कांसे पितांबर पिवळा ॥१॥

दशरथनंदन रामपाहतां वो मनी ध्यातां । देहबुद्धी हरपली डोळें भरी पहातां ॥२॥

वसिष्ठ गुरुंनींआध्यात्माचा रस बिंबविला । ताटिका समुळ मर्दुनी याग रक्षिला ॥३॥

त्र्यंबक धनुष्य भंगुनीं जनकदुहिता आणिसी । कैकयीवरदें दशरथ निमाला श्रीराम गेले वनवासीं ॥४॥

येवोनियां वनीं रावणें केलें जानकीहरण । सीताविरहें राम आलिंगी वृक्ष पाषाण ॥५॥

वाली वधुनी सुग्रीवा दिली किष्किंदा नगरी । सीताशुद्धी करुनी आला वानर केसरी ॥६॥

सेतुबंधन करुनी सुवेळी आला श्रीराम । राक्षसांसहित रावणा दिलें निजधाम ॥७॥

बिभीषण स्थापिला आणिली जनकनंदिनी । सीतेसह राम बैसले पुष्पक विमानीं ॥८॥

आला श्रीराम सकळां आनंद झाला । भरतभेटीसमयीं राम हृदयीं गहिंवरला ॥९॥

राम लक्ष्मण भरत शत्रुघ्न वामांगीं सीता । सिंहासनीं बैसविलें वोवाळिलें रघुनाथा ॥१०॥

झाला जयजयकार आनंदें पिटिली टाळी । एका जनार्दनीं नाचती आनंदें सकळीं ॥११॥

९४१

गोड साखरसे गोड साखरसे । रामनाम रसे चवी आली ॥१॥

देठीचें फळ देठीं पिके । रान तोडितां चवी चाखे ॥२॥

न फोडी न तोडी सगळेंचि सेवी । ब्रह्मादिकां तो वाकुल्या दावी ॥३॥

एका जनार्दनीं घेतली गोडी । जीव गेला तरी मी न सोडी ॥४॥

९४२

रघुवीरस्मरणें चित्त माझें रंगलें वो बाई ।

आसनींशयनीं भोजनीं भोजनीं त्याविण न रुचे काई ॥१॥

जीवींचे जीवन माझें त्रैलोक्याचें सुख । त्यासी पाहतां सर्व हरली तहानभुक ।

ब्रह्मानंदें नाचूं लागे निरसुनी गेलें दुःख ॥२॥

दीनबंधु सखा जीवलग अयोध्येचा राजा । निर्वाणी सकंटी धावें भक्ताचिया काजा ।

कनवाळु तोचि प्राण विसावा माझा ॥३॥

श्यामवर्ण गोमटी गळां वैजयंती माळा । वामांगी घवघवीत शोभे जनकाची बाळा ।

एका जनार्दनीं तो म्यां राम देखिला डॊळा ॥४॥

९४३

अंगे येऊनियां रामें नवल पैं केलें भवाब्धी बांधिली सेतु । अतिशयेसी जड दगड तैसें मुढ नामेंचि तारितु ।

अविश्वासिया तेथे मार्गचि न कळे स्वेतबंधीं भवें आवर्तु रया ॥१॥

रामीं आरामु त्या संसार समु अभिमानियां तोचि पशु ।

अंतरीं बोध नाहीं बाहेरी ज्ञातेपण लटक्याचा न घेती त्रासु ॥धृ ॥

सर्वातरीं राम म्हणोनि बोलती परी बोला ऐसी नाहींस्थिती ।

चरणीं लागल्या शीळा उद्धारल्या हें तव रायाची ख्याती ।

तेंचि रामु हृदयीं अविश्वासें नरका जाती रया ॥२॥

राम म्हणता गणिका उद्धरिली सरला संसारलेशु । सकळ शास्त्र मंथुनि श्रुति वाखणितां नये चित्तींचा विश्वासु ।

वेश्यें निपटा रे वाचुनियां जालों मी नुरेचि संसारपाशु रया ॥३॥

अंतरीं रामनाम सांगती कानीं परी न सांगती वेदध्वनीं । वेदांचा विश्वासु कर्म प्रकृति परी राम तारिल निर्वाणीं ।

तोचि राम जीतां विश्वासें भजाल तरी सेवक होईल निदानीं ॥४॥

सांडोनि अभिमान विश्वासें भजाल तरी स्वयोंचि व्हाल राम । मातीयेची मूर्ति द्रोण करुनिया कीं लौकिका फावला भावो ।

एका जनार्दनीं एकपणें भजतां संसारासी नुरे ठावो रया ॥५॥

९४४

इंद्रिया देवाची सुटली बांदवडी । स्वानंदें उभाविली गुढी सरली असुर धाडी ॥१॥

रामराज्य झालें रामराज्य झालें । रामराज्य झालें सदगुरुचेनि बोले ॥२॥

अहं रावणु रामें मारिला प्रचंडु । धरी मारी देही सरला इंद्रिय दंडु ॥३॥

त्रिकुटशिखरी पिटलें रामराज्य धेंडे । क्रोधादि असुर गेलें करुनी काळीं तोडे ॥४॥

विषयांचेकारभार कामिनी करिती अंतु । राम रामराज्यें विराला मन्मथु ॥५॥

रामनाम तेथें कळिकाळ कांपती । रामनामें सम अधमोत्तमा मुक्ति ॥६॥

शरणागत निज स्थापिलें निजपदीं । रामनामें जड तरती भवाब्धी ॥७॥

एका जनार्दनीं रामनाम जपे । रामराज्य झालें सदगुरुकृपें ॥८॥

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP