१५११
संतसुखा नाहीं पार । तेणें आनंद पैं थोर ॥१॥
ऐशी सुखाची वसती । सनकादिक जया गाती ॥२॥
सुखें सुख अनुभव । सुखें नाचतसे देव ॥३॥
तया सुखाची वसती । एका जनार्दनीं ध्यातसे चिंत्तीं ॥४॥
१५१२
अमृता उणें आणिता संतजन । नाम अमृत खूण पाजिताती ॥१॥
नाशिवंत यासी अमृत उपकार । अनाशिवंता नामामृतसार ॥२॥
नाशिवंत देह नाशिवंत जीव । नाशिवंत ठाव जगडंबर ॥३॥
एका जनार्दनीं संताचिये दृष्टी । नाशिवंत सृष्टी सजीव होती ॥४॥
१५१३
संत ते सोयरे जिवलग सांगाती । भेटतां पुरती सर्व काम ॥१॥
कामधेनु कल्पतरु चिंतामणी । उदार चुडामणी याहुनी संत ॥२॥
देऊं परिसाची यासी उपमा । परी ते अये समा संताचिये ॥३॥
एका जनार्दनीं संतांचा सांगात । पुरती सर्व आर्त जीवींचें जें ॥४॥
१५१४
जे या नेले संता शरण । जन्ममरण चुकलें त्या ॥१॥
मागां बहुतां अनुभव आला । पुढेंहि देखिला प्रत्यक्ष ॥२॥
महापापी मूढ जन । जाहले पावन दरुशनें ॥३॥
एका जनार्दनीं संत । कॄपावंत दयाळू ॥४॥
१५१५
मागें संतीं उपकार । केला फार न वर्णवें ॥१॥
पाप ताप दैन्य गेलें । सिद्धची जाहले सर्वमार्ग ॥२॥
दुणा थाव आला पोटीं । संतभेटी होतांची ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । पावन जनीं संत ते ॥४॥
१५१६
संतांचा उपकार । सांगावया नाहीं पार ॥१॥
आपणासारिखें करिती । यातिकुळ नाहीं चित्तीं ।२॥
दया अंतरांत वसे । दुजेपणा तेथें नसे ॥३॥
उदारपणें उदार । एका जनार्दनीं निर्धार ॥४॥
१५१७
भाग्यवंत संत होती । दीन पतीत तारिती ॥१॥
नाहीं तया भाग्या पार । काय पामर मी बहूं ॥२॥
चुकविता जन्म जरा । संसारा यापासोनी ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । पतीतपावन संत तें ॥४॥
१५१८
भाग्यवंत होती संत । दीन पतीत तारिती ॥१॥
उपदेश विठ्ठल मंत्र । देती सर्वत्र सारिखा ॥२॥
स्त्रिया शुद्र अथवा बाळें । कृपा कल्लोळे एकचि ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । पतीतपावन संत होती ॥४॥
१५१९
संतांचे संगती । पाप नुरे तें कल्पांती ॥१॥
ऐसा संतांचा महिमा । नाहीं द्यावया उपमा ॥२॥
तीर्थ व्रत जप दान । अवघें टाका वोवाळुन ॥३॥
संतचरणींचे रजःकण । वंदी एका जनार्दन ॥४॥
१५२०
संतचरणीचें रजःकण । तेणें तिन्हीं देव पावन ॥१॥
ऐसा महिमा ज्याची थोरी । वेद गर्जें परोपरी ॥२॥
शास्त्रें पुराणें सांगत । दरुशनें प्राणी होती मुक्त ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । ठाव द्यावा संतचरणीं ॥४॥
१५२१
संतचरणीं आलिंगन । ब्रह्माज्ञानी होती पावन ॥१॥
इतर सहज उद्धरती । वाचे गातां ज्यांची कीर्ति ॥२॥
लाभे लाभ संतचरणीं । मोक्षसुख वंदी पायवणीं ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । उदार संत त्रिभुवनीं ॥४॥
१५२२
संताचें चरण ध्यातां । हारपली जन्मव्यथा ॥१॥
पुढती मरणाचें पेणें । चुकती जन्मजरा तेणें ॥२॥
संतसमुदाय दृष्टी । पडतां लाभ होय कोटी ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । काया कुर्वडीं संतचरणीं ॥४॥
१५२३
संतांच्या दरुशनें । तुटे जन्ममरण पेणें ॥१॥
ऐसा संतांचा महिमा । बोलतां नाहीं वो उपमा ॥२॥
तीर्थ पर्वकाळ यज्ञ दान । संतचरणीं होती पावन ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । संत पावन इये जनीं ॥४॥
१५२४
अपार महिमा संतांचा । काय बोलुं मी वाचा ॥१॥
मागें तरले पुढें तरती । जदजीवा उद्धरती ॥२॥
नाममात्रा रसायन । देउनी तारिती संतजन ॥३॥
ऐशा संतां शरण जाऊं । एका जनार्दनीं ध्याऊं ॥४॥
१५२५
संत दयाळ दयाळ । अंतरीं होताती प्रेमळ ॥१॥
शरण आलियासी पाठीं । पहाताती कृपादृष्टी ॥२॥
देउनियां रसायना । तारिताती भवार्णव जाणा ॥३॥
संतांसी शरण जावें । एका जनार्दनीं त्यांसी गावें ॥४॥
१५२६
संत श्रेष्ठ संत श्रेष्ठ । पातकी नष्ट तारिती ॥१॥
ऐसा आहे अनुभव । पुराणीं पहाहो निर्वाहो ॥२॥
वेद शास्त्र देती ग्वाही । संत श्रेष्ठा सर्वा ठायीं ॥३॥
एका जनार्दनीं संत । ब्रह्मादिकां न कळे अंत ॥४॥
१५२७
धन्य धन्य जगीं संत । कृपावंत दीनबंधु ॥१॥
कृपादृष्टी अवलोकितां । परिपुर्ण समदृष्टी ॥२॥
अगाधा देणेंऐसें आहे । कल्पातीं हें न सरेची ॥३॥
एका जनार्दनींचित्त । जडो हेत त्या ठायीं ॥४॥
१५२८
तुटती बंधनें संतांच्या दारुशनें । केलें तें पावन जगीं बहु ॥१॥
महा पापराशी तारिलें अपार । न कळे त्यांचा पार वेदशास्त्रां ॥२॥
वाल्मिकादि दोषी तारिलें अनुग्रही । पाप तेथें नाहीं संत जेथें ॥३॥
पापताप दैन्य गेलें देशांतरीं । एका जनार्दनीं निर्धारी सत्य सत्य ॥४॥
१५२९
उदापरणें संत भले । पापीं उद्धरिलें तात्काळ ॥१॥
ऐसे भावें येतां शरण । देणें पेणें वैकुंठ ॥२॥
ऐसें उदार त्रिभुवनीं । संतावांचुनीं कोण दुजें ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । संत पतीतपावन ॥४॥
१५३०
पतीतपावन केलें असें संतीं । पुराणीं ती ख्याती वर्णियेली ॥१॥
सदोषी अदोषी तारिलें अपार । हाचि बडिवार धन्य जगीं ॥२॥
नाना वर्ण याती उत्तम चांडाळ । उद्धरिलें सकळ नाममात्रें ॥३॥
एका जनार्दनीं दयेचें सागर । संतकृपा धीर समुद्र ते ॥४॥