(गीति)
पार्वति सुतास पाहे, उपवेशन हा विधि करायास ।
आणवि गौतम-मुनिंना, सांगा विधि कीं म्हणे करा त्यांस ॥१॥
गौतम गजाननाचा, उपवेशन हा विधी तिथें करिती ।
ऐशी संधी साधुन, व्योमासुर पातला तिथें सुगती ॥२॥
आश्रम संनिध तरुवर, होता तो त्यामधें शिरे असुर ।
त्यानें तेथें बैसुन, देखियला तो प्रकार जणुं चोर ॥३॥
हलवी वृक्ष बळानें, पडतो आतां खचीत वाटे कीं ।
धामांतुन पळती ते, राहे तेथेम गणेश एकाकी ॥४॥
घामावर वृक्ष पडे, बालक लीलें तयास आकळितो ।
दिधला तेव्हां उडवुन, पडला अवनीवरी जसा गिरि तो ॥५॥
एणेंकरुन सहजीं, व्योमासुर जाहला गतप्राण ।
विधि सांगे व्यासाला, भृगु कथि भूपा करीतसे श्रवण ॥६॥