प्रसंग सतरावा - सरस्‍वतीस नमन

आतां नमिली ते सरस्‍वती । पहा सुंदर आदि मूर्ति । जयेपासाव शुद्ध मति । ग्रंथ आरंभिला ॥४६॥
आतां सरस्‍वती ते कवण । महा अकळ ते परिपूर्ण । चारी वेद करिती स्‍मरण । जयेपासाव पैं ॥४७॥
सरस्‍वती म्‍हणे शेख महंमदा । तूं प्रवर्ते विज्ञान अनुवादा । मी सावध असे सदा । वदनीं तुझे ॥४८॥