नक्र उद्धार

नक्र बोले ऎके ह्र्षीकेशी । नाममात्रें तारिले गजेंद्रासी । काय कृपण झालें मजविशीं । आतां कैसा बा मोकलूनि जासी ॥१॥
कळलें तुझें देवपण आतां । सोडीं ब्रीद आपुले दीनानाथा ॥धृ॥
दीनानाथा म्हणविशी कशासाठीं । व्दैतभाव त्वां धरियेला पोटीं । कैसें पाप लाविलें माझे पाठीं । तुझें रुप देखिलें आजि दृष्टि ॥२॥
दीनानाथ बोलती वेद चारी । साधुसन्त गाताती नानापरी । सत्य ब्रीद मिरवत चराचरीं । सोडीं ब्रीद आपुले झडकरी ॥३॥
रज मात्रे तारिली अहिल्या शिळा । नामें करुनि उद्धरिलें अजामेळा । पापी कैसा मी घननीळा । तुझें रुप देखिलें म्यां आजि डोळां ॥४॥
न्याय ब्रीद घेईन तुझें आतां । पापी कैसा मी सांग दीनानाथा । कैसें पाप मारिलें माझ्या माथां । अझूनि लाज कां नये तुझ्या चित्ता ॥५॥
नक्र बोले देवासी हांसू आलें । निंदा नोहे स्तवन माझें केलें । दीनानाथें तात्काळ उद्धरिलें । विष्णुदास नामा कौतुके बोले ॥६॥