प्रियेचें सौंदर्य

( शार्दूलविक्रीडित )

धातू दाढर्यविशिष्ट, अश्म धरणी, विस्तीर्ण हा अंबुधि,
मर्त्यत्वा चुकवावयास शकती हें तों घडेना कधीं;
पुष्पाहूनिहि फार पेलव जिची शक्ती अशी चारुता,
या हो मर्त्यपणापुढें तगुनियां कैशी रहावी अतां ?

मोठे उच्च शिलासमुच्चय, चढूं कोणा न ये ज्यांवरी,---
लोहाचे प्रतिहार थोर अथवा,--- हा काल त्यांतें चुरी;
त्याअर्थीं दिवसांचिया कठिण या धक्काबुकीच्या पुढें,
ही वासन्तिक गन्धवीचि टिकणें हें कोठुनी हो घडे ?

कालाचें अति रम्य रत्न लपुनी, कालाचिया थोरल्या,---
पेटीपासुनि दूर, राहिल कसें स्थानीं बरें कोणत्या ?
त्याचा पाय चलाख बांधुनि कुणी ठेवील का हो कर ?
सौन्दर्या लुटितां तयांस अडवी आहे असा का नर ?

कोणीही न ! परंतु एक सुचते आहे मला योजना
( होवो ती सफला म्हणुनि करितों ईशास मी प्रार्थना ):---
काळया शाइमधें प्रियेस अपुल्या मी कागदीं ठेवितों;
तेथें अक्षयरूपिणी सतत ती राहो असें इच्छितों !

डिसेंबर १८८८