|
To INCITE , v. a.उत्सह् in caus. (-साहयति -यितुं), प्रोत्सह्, समुत्सह्,प्रवृत् (c. 10. -वर्त्तयति -यितुं), प्रेर् (c. 10. प्रेरयति -यितुं), चुद् (c. 10. चोदयति -यितुं), प्रचुद्, सञ्चुद्, सम्प्रचुद्, परिचुद्, प्रणुद् (c. 6. -णुदति-णोत्तुं), प्ररुच् (c. 10. -रोचयति -यितुं), उद्युज् (c. 10. -योजयति -यितुं), प्रयुज्, नियुज्, चेष्ट् (c. 10. चेष्टयति -यितुं), आकृ (c. 10. -कारयति -यितुं), उद्दीप् (c. 10. -दीपयति -यितुं), उत्तप् (c. 10. -तापयति -यितुं), सन्धुक्ष् (c. 10. -धुक्षयति -यितुं), प्रदिश् (c. 10. -देशयति -यितुं), उत्था in caus. ( -थापयति -यितुं, rt. स्था), ईह् (c. 10. ईहयति -यितुं). The loc. or dat. c. is required of the thing to which one is incited; as, ‘he incited them to murder their mother,’ तान् मातुर्बधे or बधाय प्राचोदयत्. —
(Encourage) आश्वस् (c. 10. -श्वासयति-यितुं), तेजः or विश्वासं कृ or वृध् (c. 10. वर्धयति -यितुं). ROOTS: उत्सह्(साहयतियितुं)प्रोत्सह्समुत्सह्प्रवृत्वर्त्तयतियितुंप्रेर्प्रेरयतिचुद्चोदयतिप्रचुद्सञ्चुद्सम्प्रचुद्परिचुद्प्रणुद्णुदतिणोत्तुंप्ररुच्रोचयतिउद्युज्योजयतिप्रयुज्नियुज्चेष्ट्चेष्टयतिआकृकारयतिउद्दीप्दीपयतिउत्तप्तापयतिसन्धुक्ष्धुक्षयतिप्रदिश्देशयतिउत्थाथापयतिस्थाईह्ईहयतितान्मातुर्बधेबधायप्राचोदयत्आश्वस्श्वासयतितेजविश्वासंकृवृध्वर्धयति
|