श्रीरामाचे अन-हित चिंती कइकइ सखि मंथरा ॥
राज्यारूढ होइल हा म्हणुनी द्वेष धरुनि अंतरा ॥
दण दण दण दण चरण अपटुनी ये कैकेयि-मंदिरा ॥
अभागिणी तू खचित खरीगे विकल्प नाही जरा ॥
वरि वरि तुजला प्रेम दाखवी नृपवर कपटी खरा ॥
कुलगुरु मंत्री जन पाचारुनि राज्य देत रघुविरा ॥चाल॥
पाठउनि भरत मातुळा ग ॥
नाकळत कापिला गळा ग ॥
काय करशिल तू ह्या वेळा ग ॥
प्रथम बुद्धिचा नाश पावशिल जाइल कार्य नासुनी ॥
तुझ्या हिताची गोष्ट कोणगे सांगेल मजवाचुनी ॥
दासि मंथरे ऐसी संगत करू नये कधि कुणी ॥
नाश आपुला जगात हासे होइल खचितचि झणी ॥धृ०॥१॥
काय मंथरे विपरित वदसी तुजसि कळेना कसे ॥
राम-लक्ष्मण-भरत-शत्रुहन सर्वहि मज प्रिय असे ॥
कौसल्येहुन माझि मान्यता नृपवर राखीतसे ॥
नाहि न्यूनता एक पदार्था लागले तुजला पिसे ॥
दैत्य-गुरूच्या युद्धसमयि नृप स्वर्गी मज नेतसे ॥
उभय वीर ते झुंजत असता अवचित घडले कसे ॥चाल॥
रथ-चक्र मोडले जरि ग ॥
कर घालुनि दृढ मी धरि ग ॥
सावरिला रणकंदरि ग ॥
युद्ध अटपता अवलोकी नृप चकित मनी होउनी ॥
प्राणप्रिये मम प्राण अक्षिले इच्छित घे मागुनी ॥दासि मंथरा०॥२॥
मांस-अहारा सिंहबालका घालुनि जो रक्षितो ॥
रात्रंदिन परि जतन करीत्या कधि न कधी भक्षि तो ॥
बाळ नव्हे काळ समज तू राम राजिवाक्ष तो ॥
मधुर मधुर तुजसवे बोलुनी राज्य कार्य लक्षितो ॥
ज्येष्ठ-सवति-सुत राज्यि बैसता होय श्रेष्ठ पक्ष तो ॥
वृद्ध पतीच्या मागे तुम्हा कोण सांग रक्षितो ॥चाल॥
म्हणे दासि ऐक तू जरा ग ॥
येईल नृपति मंदिरा ग ॥
घे मागुन मागिल वरा ग ॥
प्रथम वराने धाडि रघुविरा वल्कल वेष्टुन वनी ॥
दुज्या वराने तुझा भरत ग बसवी सिंहासनी ॥दासि०॥३॥
आधिच मर्कट तशांत मदिरारस ओतुनिया मुखी ॥
त्यात मंथरा दंश करी त्या कैकयिसी वृश्चिकी ॥
बरी युक्ति योजिली म्हणुनिया आलिंगी प्रिय-सखी ॥
रत्न-हार तो काढुनि घाली कंठि तिच्या कौतुकी ॥
विकल्प शिरला कैकयि-ह्रदयी बनलि खाण-पातकी ॥
दुःसंगतिने मारुनि पतिला करि अपुला घात की ॥चाल॥
अपवाद जगीजोडिला ग ॥
सौभाग्य-चुडा फोडिला ग ॥
श्रीराम वना धाडिला ग ॥
अन्य रूप मम-ह्रदयि नसावे श्रीरामावाचुनी ॥
सत्संगति ही मागे कृष्णा नित्य मनापासुनी ॥दासि०॥४॥