श्री वसिष्ठ गुरुची आज्ञा वंदुनि आला ॥
तो राजा दशरथ कौसल्येच्या महाला ॥
स्थुलदेह ओसरीवरती नृपवर चढला ॥
देह सूक्ष्म माजघरि संशयात पडला ॥चाल॥
कारण कोठडीत पाहे नृपति तो ॥
महाकारण माडिवरि जाये त्वरित तो ॥
ही द्वारि उभी नच राहे म्हणत तो ॥
शोधिता परात्पर परसी पाहुन तिजला ॥
म्हणे रुसुन बसलि का निर्विकल्प छायेला ॥
डोहाळे दशरथ पुसतो कौसल्येला ॥
हे राजकुमारी काय आवडे तुजला ॥१॥धृ०॥
जे योगिजनांना योग साधिता न मिळे ॥
ते कौसल्येने पूर्णब्रह्म साठविले ॥
तिजजवळि बसूनी राजा दशरथ बोले ॥
पुरवीन कामना इच्छित वद या वेळे ॥चाल॥
ती निजानंद आनंदी रंगली ॥
ती द्वैतपणाची बोली विसरली ॥
तिशिगोष्ट विचारित राजा मागली ॥
आठवते तुला का वर्हाड बुडवुनि गेला ॥
पौलस्त्यनय तो मत्स्यमुखी दे तुजला ॥डोहाळे०॥२॥
बोल ते कुठे तो रावण भुज अपटोनी ॥
ती उठलि शत्रुचे नाम ऐकता श्रवणी ॥
म्हणे चापबाण दे दाहि शिरे उडवोनी ॥
मी क्षणात टाकिन कुंभकर्ण मारूनी ॥
त्या इंद्रजिताला बाणे जर्जर करूनी ॥
धाडीन यमपुरा बंधु साह्य घेवोनी ॥चाल॥
मम भक्त बिभीषण लंके स्थापुनी ॥
बंधमुक्त करिन सुर सारे या क्षणी ॥
धाडीन स्वर्गि सन्माने त्या झणी ॥
हे कार्य करिन मी पाळुनि ताताज्ञेला ॥
अधिव्याधि विरहित चालवीन राज्याला ॥डोहाळे०॥३॥
घे शशांकवदने नव रत्नाची माळा ॥
मी चाप भंगिता घालिल भूमीबाळा ॥
घे अननस अंबे द्राक्ष जांब या वेळा ॥
मी प्रिया शोधिता देइल शबरी मजला ॥चाल॥
घे दास दासि रथ घोडे सुंदरि ॥
हनुमंत दास तो माझ महिवरी ॥
नौकेत बैस जलक्रीडा तू करी ॥
प्रिय भक्त गुहक मज नेइल पर तीराला ॥
ही लाल पैठणी पांघर भरजरि शेला ॥डोहाळे०॥४॥
झडपली भुतांनी पंचाक्षरि कुणि आणा ॥
इशि नेउन दाखवा वैद्य बघुनि शाहाणा ॥
तव उदरी येइल वैकुंठीचा राणा ॥
अशिर्वाद दिले मज श्रेष्ठी नमिता चरणा ॥चाल॥
हे द्वारपाल गुरुजींना आणि तू ॥
मम ज्येष्ठ प्रियेची सांगे काहणि तू ॥
करुनिया बहुत सायास म्या क्रतु ॥
ऐकूनि दूत तो शीघ्र घेउनी आला ॥
त्या ब्रह्मसुताच्या वंदित नृप पदकमला ॥डोहाळे०॥५॥
मी पुत्रहीन तुज शरण असे गुरुराया ॥
करि कौसल्येला सावध आज लवलाह्या ॥
म्हणे वसिष्ठ बघुनी घाबरसी का वाया ॥
इज उदरि अवतरे खचित खचित प्रभुराया ॥चाल॥
मम सत्य सत्य ही वाणी मानि रे ॥
इसि पिशाच बाधा नाही जाणि रे ॥
हरि शंख चक्र शेषासह अवतरे ॥
चैत्र शुक्ल नवमिच्या दिवशि राम अवतरला ॥
ही कृष्णा दिन-निश रुंजि घालि पदकमला ॥डोहाळे०॥