३६९
सभा समस्त साधु संतांची ।
महामुनी विरक्ताची ।
पंडितपाठकज्ञानियांची ।
समस्तासी विनवणी ॥१॥
या पहिलिया पाहार्यांत ।
डौरकार सांगेल मात ।
समस्त रिझाल तुम्हीं संत ।
ऐका निवांत तुम्ही सर्व ॥२॥
आतां परिसा पांच नाच ।
पांच नादाचे पांच भेद ।
पहिला नाद चटपट चटपट ।
दुसरा नाद खटपट खटपट ।
पांचवा तळमळ तळमळ ॥३॥
पहिला नाद चटपट चटपट ।
शिखासूत्र त्यजुनी सपाट ।
विरजा होमिला दृष्ट ।
परि अपुट तैसाची ॥४॥
वाया केली तडातोडी ।
वृथा त्यजिली सूत्रूशेंडी ।
परि विषय वासना न सोडी ।
उपाधि गाढी श्रीपादा ॥५॥
संन्यास घेऊनी कांचा ।
जिव्हांशिश्न वेधलें लांचा ।
विटंबु केला बापुडे कायेचा ।
चटपट मनींचें मनीं वसे
गा दादेनो ॥६॥
खटपट खटपट । शास्त्रप्रज्ञा अलोट ।
बांधोनी व्युत्पत्तीची मोट ।
सैरा सुनाट धांवती ॥७॥
वादतर्का लागी धावे ।
भरला विषयाचे नांवे ।
वरिवरि वृंदावन दिसे बरवें ।
परी अंतरीं कडुवट गा दादेनो ॥८॥
लटपट लटपट ।
मेळवूनि शिष्यांचा थाट ।
अद्वैत ज्ञानाचा बोभाट ।
भरला हाट जिविकेसी ॥९॥
गुरु लोभी धनमानें ।
शिष्य लोभी अति दीन ।
दोघांसी लटपट लागली पुर्ण ।
कोणी कोणासी आवरेना ॥१०॥
ब्रह्मज्ञान जाहलें वोस ।
पाहिले दु:खाचे दिवस ।
अंतीं जाले कासावीस ।
कामपाश समंध गा दादेनो ॥११॥
आतां फटफट फटफट ।
या नादाची गोठ नीट ।
वोळागोनी ओटपीठ ।
उर्ध्व पाठ भेदिती ॥१२॥
मन पवन समरसोनी ॥
ब्रह्मरंध्रीं लीन होउनी ॥
हा अभिमान वाहोनी ।
जालेपणी फूंजती ॥१३॥
तें वोखटें गा डौरकारा ।
करोनि देहाचा मातेरा ।
भरुं पाहाती सुषुम्ना द्वारा ।
परि असाध्य खरा तो मार्गु ॥१४॥
ऐसी जालिया ब्रह्मप्राप्ती ।
शिणतोच अहोरात्रीं ।
अति विरोध भगवद्वक्ति ।
यालागीं बोलती फटफट हा दादेनो ॥१५॥
आतां तळमळ तळमळ ।
धरणीं पारणी हळहळ ।
तीर्थयात्रे लागीं चळपळ ।
घेतलें बळ तपाचें ॥१६॥
जपध्यान मंत्रावळी ।
नाना दैवतें आराधिलीं ।
शेखीं काळें नरडी चेंपिलि ।
दु:खें तळमळी या हेतु ॥१७॥
ऐसे भेद नादाचे ।
मनीं धरा विवेकाचे ।
ज्ञानदेव बोले निवृत्तिचें ।
बोला वाचें हरिनाम गा दादेनो ॥१८॥