२८३
स्वरुप पाहे तंव सभोंवतें रुपडें ।
पाहे चहूंकडे तोचि दिसे ॥१॥
काय करूं सये कैसा हा देव ।
माझा मज भाव एकतत्त्वीं ॥२॥
सम तेज पाहे तंव एकचि वो तेज ।
ओंकार सहज निमाला तेथें ॥३॥
मूळीचि मुळ खुण न संपडे सर्वथा ।
व्यापिलें चित्ता तेजें येणें ॥४॥
स्वानुभव ते दिवटी उजळूनि जव पाहे ।
तव एक बिंब दाहे दिशा दिसे ॥५॥
ज्ञानदेव निवृत्ति हे खूण पुसत ।
सांगावें त्वरित गुरुराजें ॥६॥
२८४
परब्रम्हीं वस्ति कोण्या रुपें करुं ।
सकळ हें भरुं आत्मतत्त्वें ॥
देहाचा दीप कीं समत्वें पै ज्योती ।
एकरुपे वाती सर्वारुपीं ॥१॥
तें रुप सांगा निवृत्ति उदारा ।
संसारा एकसरा तया माजी ॥२॥
समान निघोटे मोक्षत्वें पैं अवीट ।
श्रीगुरुनें वाट सांगितली ॥३॥
ज्ञानदेवीं घरवस्तीसी बिढार ।
तळींवरी साचार एक तत्त्व ॥४॥
२८५
सोंग संपादणी एका रुपें करी ।
आत्मा घरोघरीं वर्ततसे ॥१॥
माय सांग आम्हां कोण सुख ब्रह्म ।
तुम्हा आम्हा समा कोण्या रुपें ॥२॥
चेतनें चेतवी बुध्दिते पाचारी ।
कल्पना मापारीया निवृत्ति ठायीं ॥३॥
ज्ञानदेव दिवटा विठ्ठलीं रमला ।
संसार अबोला एक तत्त्वें ॥४॥
२८६
विश्रांतीचें स्थान कोण रुप आह्मां ।
ऐसा हा महिमा सांगा स्वामी ॥१॥
चित्त नेई चिंता चेतनी नेई तत्त्वता ।
कर्म परतत्त्वा हारवी रया ॥२॥
हें तत्त्व ज्ञानदेवा निवृत्ति ।
संसार पुढती नाहीं बापा ॥३॥
२८७
निजाचें तेज कीं तेजाचें निज ।
तेथील तें गुज सांग मज ॥१॥
ब्रह्म तें कायी ब्रह्म तें कायी ।
ब्रह्म तें कायी सांगा गोसावी ॥२॥
ब्रह्म सदोदित असे सर्वंभूतीं ॥
म्हणौनि सांगे जनाप्रती ॥३॥
ब्रह्म ऐसें नामयानें जाणितलें ।
ह्रदयीं धरिलें प्राणलिंग ॥४॥
बापरखुमादेविवरु ह्रदयीं प्रगटला ।
निवांत राहिला ज्ञानदेवो ॥५॥
२८८
आकारीं नाहीं तें निराकारीं पाहीं ।
निराकारीं राही शून्याशून्य ॥१॥
जेथें शून्यचि मावळलें तेथें काय उरलें ॥
हेचि सांगे एके बोलें मजपासीं ॥२॥
शून्य कासय पासाव जालें
शून्य तें कवणें केलें ।
हें सांगिजोजि एक्या बोलें गुरुराया ॥३॥
आपण शून्याकार कीं आपण निराकार ।
आकार निराकार मूर्तिमंत दाऊं ॥
आकार निराकार ये दोन्हीं नाहीं ।
तेंचि तूं पाही आपणापें ॥४॥
जेथें अनुभवचि नाहीं तेंचि तूं पाही ।
स्वानुभवीं राही तुझा तूंचि ॥५॥
जेथें चंद्र सूर्य एक होती तेथें
कैचि दिनराती ।
ऐसें जे जाणती ते योगेश्वर ॥६॥
कर्माकर्म पारुषलें देवधर्म लोपले ।
गुरुशिष्या निमाले जाले क्षीरसिंधु ॥७॥
तेथें गोडीवीण चाखणे ।
जिव्हेवीण बोलणे नेत्रेंविण पाहणें
तेंचि ब्रह्मा ॥८॥
हातीं घेऊनियां दिवटी
लागिजे अंधारापाठीं ।
अंधार न देखे दृष्टी उजियेडु तो ॥९॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु देखणा ।
दृष्टयद्रष्टेपणा माल्हावले ॥१०॥
२८९
देहभाव ठेवावे योगभाव सेवावे ।
हें बोलणें जाणणें सोय नव्हेगेमाये ॥१॥
जिजे मरिजे ऐसें नाहीं आमुतें ।
सांगों कोणातें तुज वांचुनि ॥२॥
देठीहुनि सुटलें जीवनासी आलें ।
बापरखुमादेविवरें ऐसें केलेंगे माये ॥३॥