३६१
आकार स्थूळ नाशिवंत ।
हे तरी जाईल भूमि आंत ।
तयावरि हरि चालत ।
तेणें होईल कृतकृत्य ॥१॥
देहो जावो अथवा राहो पांडुरंगीं दृढ भावो ॥२॥
दुजा गुण आपीं मिळें ।
तरि मी होईन गंगाजळ ।
हरि अभिषेक अनुदिनीं ।
सुखें सर्वांगावरि खेळे ॥३॥
तिजा गुण तेजरुप ।
तरि मी होईन महादीप हरि
रंगणी दीपमाळा ।
दीप उजळीन समीप ॥४॥
वायु व्यापक चौथा गुण ।
तरि मी विंजणा होईन ।
हरि अष्टांगे विनवी मना ।
ऐशा दृढ धरिन खुणा ॥५॥
आकाश पांचवा गुण ।
तरि मी प्रसादीं राहेन ।
बापरखुमादेविवरा अखंड
तुझे अनुसंधान ॥६॥
निमीष नलगे मन वेधितां ।
येवढी तुझी स्वरुपता ॥१॥
विठोबा नेणों कैसी भेटी ॥
उरणें नाहीं जिवेसाठीं ॥२॥
उरणें उपाधि कारणें ।
तें तों नेमिलें दर्शनें ॥३॥
निवृत्तिदासा वेगळें ।
सांगावया नाहीं उरलें ॥४॥
३६३
पाहेंपा ध्वजेचें चिरगुट ।
राया जतन करितां कष्ट ॥१॥
तैसा मी एक पतीत ।
परि तुझा मुद्रांकित ॥२॥
मसीपत्र तें केवढें ।
रावो चालवी आपुल्या पाडें ॥३॥
बापरखुमादेविवरदा ।
सांभाळावें आपुल्या ब्रिदा ॥४॥
३६४
पावलोंजी म्हणे देखिलें जें देखणें ।
गेली आधीं तेणें दृष्टि माझी ॥१॥
उचललिया बाह्या क्षेम देईन तया ॥
गेली माझी माया देहत्यागें ॥२॥
आनंदे स्फुंदत येती अश्रुपात ।
अगा गुरुनाथा देवराया ॥३॥
निवृत्तिदास म्हणें तूंतें जिवें वोंवाळिलें ।
शिर निरोपिलें तुझ्या चरणीं ॥४॥
३६५
तुझेनि बळें मांडली फळी ।
तुवां जवळी असिलें पाहिजे ॥१॥
ऐसिये जुंझी घालिसी मज ।
काकुलती तुज नाहीं आतां ॥२॥
रणभूमीं आला रणवट घातला ।
पाहो जों लागला न देखे कांहीं ॥३॥
ज्ञानदेवो म्हणे उफराटें पाहाणें ।
खुंटलें येणेजाणें येचि भेटी ॥४॥