३७७
दसविये द्वारीं वोहट पडिला ।
नेणता पैं गेला पाहावया ॥१॥
अवचिती वाट सांपडली पंथें ।
ब्रह्मनाम तेथें आलें हातां ॥२॥
ज्ञानदेवा गीती निशाणी नाम ।
समाधि संजिवनीं तारक हरि ॥३॥
३७८
भावाचेनि बळें घेतलें वैकुंठ ।
हरिनाम नीट वैकुंठ मार्ग ॥१॥
सोपें हो साधन साधावया लागी ।
नलगे उपाधि नाना मते ॥२॥
ज्ञानें सहित ज्ञान विज्ञानेसि धन ।
वृत्तीचें समाधान निवृत्ति करी ॥३॥
शांति दया क्षमा करुणानिधी प्रेमा ।
नेऊनि परब्रह्म भावें मिळती ॥४॥
ज्ञानदेवो सांगे भावो मिनला गंगे ।
सुस्त्रात सर्वांगें हरी गंगा ॥५॥
३७९
आलिया जवळा भक्तिसुख देखे ।
पालव पोखे वाणिव भोगी ॥१॥
तें सुख आम्हां विठ्ठलचरणीं ।
निवृत्ति करणी व्यासाचिये ॥२॥
जप तप ध्यान क्रिया कर्म धर्म ।
रामकृष्ण नेम गुरुभजनें ॥३॥
ज्ञानदेवो म्हणे संसार निरसी ।
अखंड मानसीं विठ्ठल हरी ॥४॥
३८०
अभाव संगती नाना भूत व्यक्ती ।
संसार पंगती मेळवी त्यासी ॥१॥
हरिनाम शोक करी अभाव कामारी ।
यातें दुरी करी हरिपाठें ॥२॥
संतांची संगती वेदश्रुतीची मती ।
घेउनियां हाती ब्रह्मशास्त्र ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे नारायण नाणें ।
घेउनि पारखणें भक्तीपेठे ॥४॥
३८१
यश कीर्ति वानु नेणें मीं वाखाणू ।
रामकृष्ण आम्हां सणू नित्य दिवाळी ॥१॥
नरहरि रामा नरहरि रामा ।
पुराणपुरुषोत्तमा हरि गोपाळा ॥२॥
या नेमीं अक्रुर जाला साहाकारी ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे नामेंविण जो नरु ।
तो होय भूमिभारु ये संसारीं ॥४॥
३८२
प्रीतीवींण फ़ळ केंविं लाहे प्राणी ।
जैसा चातक धरणीं उपवासु ॥१॥
वोळलिया मेघ सावधु बोभाये ।
बिंदुमात्र घेई जीवन देखा ॥२॥
तैसें केंवि घडे संसारिया चित्तें ।
प्राप्तीच्या अर्थातें साहे संत ॥३॥
सगुण निर्गुण समस्त आहे ।
विरुळा येथें साहे समता बुध्दी ॥४॥
जंववरी समान शांति बुध्दि हे ठेली ।
तंववरी हे भूली बोली कैसी घडे ॥५॥
दिन काळ पळ स्मरण नामाचें ।
विरुळा या मंत्राचें करी पठण ॥
ज्ञानदेव म्हणे नामया हें तूं
गा जाणसी ।
भजन केशवासी तूंचि तुझा ॥६॥
३८३
निज तेज बीज नाठवें हे देहे ।
हरपला मोहो संदेसीं ॥१॥
काय करुं सये कोठें गेला हरी ।
देहीं देह मापारी हरी जाला ॥२॥
विदेह पैं गंगा पारुषली चित्तीं ।
चिद्रुपीं हे वृत्ति बुडीयेले ॥३॥
गुरुलिंगी भेटीं निवृत्ति तटाक ।
देखिलें सम्यक समरसें ॥४॥
दत्तचित्तवृत्ति ज्ञेयज्ञानकळा ।
समाधि सोहळा विष्णुरुपीं ॥५॥
ज्ञानदेव गाय हरि नामामृत ।
निवृत्ति त्त्वरित घरभरी ॥६॥
३८४
कापुरें परिमळु दिसे वो अळुमाळु ।
हळु हळु सुढाळू पवनपंथें ॥१॥
पवनीं न माये पवनही धाये ।
परतला खाय आपणासी ॥२॥
मुखवात नाहीं तरसते बाहीं ।
नावें दिशा दाही आप घोष ॥३॥
ज्ञानदेवा मौन्य नामाचें तारण ।
तारक हरिविण दुजा नाहीं ॥४॥
३८५
श्रवण त्त्वचा चक्षु जिव्हा घ्राण ।
दशहि इंद्रिये जाण हरीच्या ठायीं ॥१॥
अवघा हा गोविंदु अवघा हा मुकुंदु ।
अवघा हा विद्वदु भरला दिसे ॥२॥
पतीतपावन नामे दिनोध्दारण ।
स्मरलिया आपण वैकुंठ देतु ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणे हें पुंडलिक जाणे ।
अंतकाळी पेणें साधीयेलें ॥४॥