६२६
सुवेळेची शेज आवेळे घातली ।
निवृत्ति मोहिली निसंदेह ॥१॥
मोह न खुंटले ममते तुटलें ।
एकरसी भरलें तत्त्वीं तत्त्व ॥२॥
प्रपंचाचे घरीं दिसतें कारण ।
अवघे निराकारण तत्त्वीं तत्त्वमय ॥३॥
बापरखुमादेविवर त्रिपुटीं न दिसें ।
रसीं सर भासे ह्रदय दीपीं ॥४॥
६२७
जुगादीचें जुग युगादिचें युग ।
लक्षा आदिलक्ष मावळलें गे माये ॥१॥
मावळल्यावीण भ्रांति जाल्या कोण्ही ।
निजब्रह्माची खाणीं ठायीं
न पडेगे माये ॥२॥
रखुमादेवीवर निघोनि घेतला ।
निर्गुणचि जाला
तयासहितगे माये ॥३॥
६२८
आत्मा आंगे प्रसिध्द देखिला ।
अंतर्बाह्य अलिप्त व्यापला ॥१॥
देखिजेसें नाहीं देखिला
म्हणती काई ।
देखणें तें देहीं देखतुसे ॥२॥
रुपरेखा नाहीं लक्षावा कवणें ठायीं ।
लक्षीं लक्षितांही परतल्या दृष्टी ॥३॥
ज्ञानदेव म्हणें आनंद होईल पूर्ण ।
अनुभवें तेचि खुण देखतसे ॥४॥
६२९
गगन डोळां भासलें तें
वाहाटुळीनें कवळिलें ।
तेथें काहीं एक उगवलें रुप
अरुप वो माये ॥१॥
पूर्ण पीठिका टाकुनी मायास्तंभ
उभउनी ।
निजानंदी माळ घालुनी तंव
तो वरिला वो माये ॥२॥
हा कामीं कामरंजनु गुणहि निर्गुण ।
पाहातां परिपूर्ण तरी तो सहज वो माये ॥३॥
हा पुरोनि उरला नयनीं वोसंडला ।
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला तरि
तो वरिला वो माये ॥४॥
६३०
चहूंदारवंटा वोलांडुनि वोजा ।
अंतरीं आत्मकाजा बोधिलें वो माय ॥१॥
आनंदाचे चक्षु उघडी पातीं ।
शब्दा नि:शब्दां अतीति
मी जाहालिये वो माये ॥२॥
पांगुळें इंद्रियेग्रामु संवादे
आत्मरामु ।
तो ईश्वरु पूर्णकामु मज
भेटवा वो माय ॥३॥
तेथें गोरस जालालें ज्ञाना
अंतरी वोजावलें ।
सदेवपण आलें मज वो माय ॥४॥
पाहतां ठेंगणे डोळे
न्याहाळितां आगळें ।
ते पदप्राप्तीवेगळें
सगुणनिर्गुण वो माय ॥५॥
ऐसा हा दिपीं दीपपरनायकू ।
रखुमादेववरु एकु जोडला
वो माय ॥६॥
६३१
गगन डोळां भासलें ।
तें बाहुलिनें कवळिलें ।
कांही एक उरलें रुप
अरुपीं वो माय ॥१॥
पूर्वपिठिका सांडूनि मायास्तंभ
उलंघुनी ।
निजानंदी माळ घालूनि
म्यां वरिलें वो माये ॥२॥
तो कामिक निरंजन
निर्गुण निर्गुणी ।
पाहातां पूर्णापूर्ण सहज
वो माय ॥३॥
हा भरोनियां पुरला
नयनीं वोसंडला ।
रखुमादेवीवरु विठ्ठला
मिळाली वो माये ॥४॥
६३२
नव्हे त्याची दुराश म्यां
सांडिली वो आस ।
ज्ञानवैराग्यभक्तिसार वोळला वो माय ॥१॥
संभोगवोवरीं होतिये निदसुरी ।
योगिणी खेचरी मज
जागविलें वो माय ॥२॥
ऐसा हा योगुराजु
तो विठ्ठल मज उजू ।
बापरखुमादेविवर देऊं ठेलें
वो माय ॥३॥
६३३
दृष्टीचें गुज संच्चिदानंद सहज ।
तें चक्षूच्या अंतर निज निरोपिलें
वो माये ॥१॥
अनुवादु खुंटला एकपणें एकला ।
संबंधु तुटला मागिलाचा
वो माय ॥२॥
पुरती दृष्टी पूर्ण ब्रह्मींच भासली ।
त्या सुखा दोंदुलीं वाढलीवो माय ॥३॥
अवलोकितां न अवलोकवे बोलिजे
तैसा नव्हे ।
हा रखुमादेविवरु भावें
माथिला वो माय ॥४॥
६३४
ब्रह्मपदाची प्राप्ति उमगेल दृष्टी ।
परम चैतन्यांचे पोटीं विश्वंभरु
वो माय ॥१॥
अवघाचि देखिला अवघा मालवला ।
देखोनि निवाला जीवगे माय ॥२॥
कापुराची पुतळी कर्पुरदीपु पाजळी ।
तैसी मी त्याच्या मेळीं
जाहाले वो माय ॥३॥
तेथें रुप ना छाया त्रिगुण
ना माया ।
रखुमादेविवराचिया उपाये
वो माय ।
६३५
अंजनी अंजन साधिलें निधान ।
द्वैताद्वैतघन विज्ञानेसी ॥१॥
सारिलेसें द्वैत अद्वैत सफ़ळ ।
निर्गुण निर्मळ निवळलें ॥२॥
साध्य साधक वस्तु
आलिया पैं हातां ।
मुरडोनि पाहतां वस्तुमय ॥३॥
ज्ञानदेवीं साध्य अज वस्तुचें ।
देहीं देह साचें नुरे तरी ॥४॥