भजन - १२६
भारता ! बलवान व्हाया, वाचवी जिव गायिचे ॥धृ॥
लोभ हा सोडी वृथा, का मांस विकसी तू तिचे ? ।
चाटुनी नख-पाउला, सुख पावशी का दूरचे ? ॥१॥
भारताचे पुज्य जे, अवतार कृष्णादीक हे ।
सांगती का हे तुम्हा ? 'घ्या प्राण अपुल्या आईचे' ॥२॥
याद ही ठेवा मनी, या भारताच्या बंधुनो ! ।
पुण्य हे फळले अम्हा, त्या अजवरी निज मायिचे ॥३॥
दास तुकड्या सांगतो, विसरू नका हो गायिला ।
घ्या दूध, निर्भय होउनी, मिळवा अमरपद स्थायिचे ॥४॥
भजन - १२७
भारती रहवासियांनो ! वाचवा जिव गायिचा ॥धृ॥
सांगतो इतिहास ऎसा, भारताच्या ग्रंथिचा ।
'बहुमोल आम्हा गाय हे, जणु प्राणची मम आईचा' ॥१॥
देश हा कृषि-उद्यमाचा, भोवताली वेष्टिला ।
धान्य बहु पिकती फळे, हा भाग त्या गो-मायिचा ॥२॥
कष्ट साहुनि देतसे, दहि-दूध-लोणी ही जशी ।
पुत्र देउनि आपुला, वाहवीतसे भर शेतिचा ॥३॥
दास तुकड्या सांगतो, शोधोनि पाहावे बुध्दिने ।
जीव का वधता तिचा ? हा घात निश्चयि आमुचा ॥४॥
भजन - १२८
चला हो ! चला पंढरीला ।
विठ्ठल राजा वाट पाहतो, जिवा तारण्याला ॥धृ॥
कुणीही भाविक जरि गेला ।
शांतवि त्याच्या जिवा, देउनी अमर धाम त्याला ॥१॥
सुखावे सगुण रूप बनला ।
उभा विटॆवरि, कटावरी कर, बघतो दासाला ॥२॥
भीवरेतिरी वास केला ।
भक्त-जनांच्या-भक्ति-सुखाने, तिथेच स्थिर झाला ॥३॥
पुंडलिक-सेवा बघण्याला ।
आला तै पासुनी हरी हा, मूळ गाव भुलला ॥४॥
रंगला भाविक-भजनाला ।
ज्ञानोबाचे सुरस काव्य हे, आवडले त्याला ॥५॥
पाहुनि भक्ती गहिवरला ।
नामासंगे हरी कीर्तनी, देवपणा भुलला ॥६॥
नाचतो थै-थै रंगाला ।
संत तुकाचे प्रेम पाहुनी, राखी शेतीला ॥७॥
जनीच्या वेचत शेणीला ।
गोरोबाची घडवित मडकी, अती हर्ष त्याला ॥८॥
किती सांगू हरिची लीला ?
भक्त-काम-कल्पद्रुम भक्तासाठी महार झाला ॥९॥
खजाना नेइ बेदरीला।
दासासाठी त्या यवनाच्या जात सलामीला ॥१०॥
प्रीय हा एकनाथ त्याला ।
घेउनिया रुप तया घरी वाहतो कावडीला ॥११॥
भक्त चोखोबा प्रिय झाला ।
ओढू लागे ढोर तयासी, नाहि जात याला ॥१२॥
असा हा ठेवा भक्ताला ।
न सांगताची करितो कामे, ठावुक सकलाला ॥१३॥
जवळ हा आहे पंढरीला ।
उठा उठा रे ! चला पहाया या आषाढीला ॥१४॥
मेळ संतांचा बहु जमला ।
धो-धो वाद्ये कर्ण-तुतारी, सैन्यभार आला ॥१५॥
जणू या मृत्यू-लोकाला ।
तुकड्यादास म्हणे वैकुंठचि, ठाव खरा गमला ॥१६॥
भजन - १२९
करा रे ! कृष्ण गडी अपुला ।
मिटे न मैत्री जन्म-जन्मि ही, देह जरी गळला ॥धृ॥
फुकाचे नाम जपा त्याचे ।
धन-संपत्तिस वाण न राहे, लक्ष्मि घरी नाचे ॥१॥
लावता चित्त तया पायी ।
अखंड अमृत-झरा जिवाला पावे लवलाही ॥२॥
धरिता ध्यान सगुण त्याचे ।
विश्व ब्रह्म हे कृष्णचि जिकडे तिकडे जगि भासे ॥३॥
देह अर्पिता तया चरणी ।
वैकुंठाचे राज्य मिळे, करिती जन मनधरणी ॥४॥
जरासे देता अति भेटे ।
तुकड्यादास म्हणे कानी घ्या, लक्षि धरा नेटे ॥५॥
भजन - १३०
पुनित हा देह करू आपुला ।
बहु कष्टाने बहु पुण्याने प्राप्त अहो ! झाला ॥धृ॥
खोविता देहाची वेळा ।
कोटी धन वेचता मिळेना दुरावोनि काळा ॥१॥
अमोलिक देहाची संधी ।
हरि नामाने पुनित करू या, लागू प्रभु-छंदी ॥२॥
चला रे ! चला उठा वेगे ।
संत-महंतहि अनुभवि गेले, जाऊ त्या मार्गे ॥३॥
म्हणे तुकड्या या भक्तीने ।
संत तुकोबा साधुनि गेला देवाच्या धामे ॥४॥