भजन - ११
येइ रे भोळिया ! भेट झडकरी ।
पाहु दे डोळिया मूर्ति गोजिरी ॥धृ॥
कुंजविहारी ! गिरिवरधारी !
मनमोहन ! राधा-मनहारी ! ॥भोळिया ! ० ॥१॥
या भवधारी, मन दुःखारी ।
तुजविण कोण दुजा कैवारी ? ॥॥भोळिया ! ० ॥२॥
मधुर बासरी, ऎकवि तारी ।
तुकड्यादासा आज निवारी ॥भोळिया ! ० ॥३॥
भजन - १२
बोलु काय ? बोलवेन , आपुलिया दोषा ।
तूचि सर्व-साक्षी आदी, अनादी परेशा ! ॥धृ॥
त्रिविध तापांचा संग, न पाहावे डोळा ।
रिपु क्लेश त्रास देती, वाढवोनि ज्वाळा ॥१॥
आसक्ति गुंतवी, तुझ्या सोडुनिया प्रेमा ।
कर्म-धर्म नष्ट होती, ढासळिता नेमा ॥२॥
ऎसिया चिंतनी वेळ, जातसे निधाना !
लाज वाटे सांगताचि, तुज घनश्यामा ! ॥३॥
करि कृपा त्रास टाळी, जाचणी यमाची ।
तुकड्यादास ठाव देई, मागणे ते हेची ॥४॥
भजन - १३
असं वेड लावशिल कधी ? मी विसरिन माझी सुधी ॥धृ॥
तुज वाचुनि कवणा रुसू ? गे माय ! कुणाला पुसू ? ॥१॥
'हा देह मी' म्हणता भला, स्वात्मता न उरली मला ॥२॥
संशयी वृत्ति पाहुनी, अग ! लाज वाटते मनी ॥३॥
नच विरे गर्व बापुडा, सोडिचना अपुला धडा ॥४॥
जाणीव वाढली जरी, तरि अंधपणा वावरी ॥५॥
तुकड्यास ठाव दे अता, नच भासो देहात्मता ॥६॥
भजन - १४
सुखशांति या जगि ना दिसे । जन हे पिसे, फिरे वायसे ॥धृ॥
अति थोर राजा, जयाचा अगाजा !
धरि लोभ तोही, मनासी रुसे, दुःख-सायसे ॥१॥
रमे रम्य लोकी, मुखासी विलोकी ।
झुरे अंतरीही,'करावे कसे ?' दुःख-सायसे ॥२॥
गडी तुकड्याचा, कुणी ना कुणाचा ।
झरा स्वारथाचा, मुळाशी वसे, दुःख-सायसे ॥३॥
भजन - १५
समाधान हे विषयी नसे । पाहता दिसे, कळे सायसे ॥धृ॥
विचारी मना रे ! त्यजी सर्व वारे ।
धरी संत-पाया, सुख देतसे, कळे सायसे ॥१॥
सुखी कोण झाला ? जगी या निवाला ?
न राजा दिसे बा ! प्रजाही नसे, कळे सायसे ॥२॥
गडी तुकड्याचा, हरी हा सुखाचा ।
धरा भाव याचा, सुखी व्हा असे, कळे सायसे ॥३॥