भजन - १२१
हिंदभुच्या लेकरांनो, स्वस्थ का बसता असे ? ।
भारताचे ग्रहण हे, नेत्री तुम्हा बघवे कसे ॥धृ॥
मार्ग काढा उन्नतीचा, या पुढे सरसावुनी ।
भेद-भावा सोडुनी, घ्या प्रेम-ऎक्याचे पिसे ॥१॥
जीर्ण ज्या चाली-रिती, डोळे मिटवुनी ना करा ।
वेळ ही पाहोनिया, कर्तव्य शोधा सायसे ॥२॥
आचरा सुविचार-वृत्ती, अनुभवाला घेउनी ।
अंध-श्रध्दा सोडुनी, व्यवहार साधा धाडसे ॥३॥
राहु द्या सत्प्रेम चित्ती, श्रीहरीसी गावया ।
नांदु द्या विजयी ध्वजा, द्या प्राण समरी वीरसे ॥४॥
दास तुकड्या सांगतो, काढा घरातुनी आळसा ।
काव्य बनवा आपुले, स्वातंत्र्य जे लाभे तसे ॥५॥
भजन - १२२
हिंदभूच्या भाविकांनो ! आत्मबल मिळवा अता ।
भ्याड वृत्ती सोडुनी, हृदयी धरा बुध्दीमत्ता ॥धृ॥
हात जोडुनी का असे हो ! 'धर्म धर्म' चि बोलता ? ।
बोलणे हे सोडुनी, दावा स्वधर्माची सत्ता ॥१॥
अंतःकरणे मोकलोनी, एक व्हा एकी करा ।
संप्रदाय नि पंथ हे, विसरूनी घ्या कर्तव्यता ॥२॥
देव सर्वांचा सखा, आम्ही तयाची लेकरे ।
भेद मग का कोरडा ? जाळा जशी जळते चिता ॥३॥
दिव्य ज्योती चमकु द्या, भानू जसा रविमंडळी ।
अर्जुनासम वीर व्हा, हा वेळ ना दवडा रिता ॥४॥
दास तुकड्या सांगतो, ही वेळ जाता आळसे ।
रूढि ग्रासिल आपुली, जाईल ही स्वातंत्र्यता ॥५॥
भजन - १२३
वाहते किति सौम्य तू, तुज शांतता कोणी दिली ? ।
द्रोह ना तव अंतरी, गंभीर वृत्ती शोभली ॥धृ॥
कोटियांचे पाप वाहता, शीण ना तुजसी जरा ।
मुक्त करिशी पूर्वजाते, स्वर्गिची जणु माउली ॥१॥
शुध्द किति तव प्रेम गंगे ! ना कुणासी मागशी ।
जगविशी हे विश्व सारे, सोडुनी झरणे खुली ॥२॥
भाग्य किति तरी थोर त्यांचे, जे तुझ्या तटि राहती ।
ईश्वराच्या पूजना, जणु तूच त्यांची वाटुली ॥३॥
निर्मिली वेली-जुळे, तट साजिरा करवूनिया ।
शालु हा जणु नेसुनी, प्रिय भक्त पाहण्या चालली ॥४॥
दास तुकड्या चिंतितो, तुज भेटण्यासी एकदा ।
उघडुनी पट भेट दे गे ! धन्यता मज लाधली ॥५॥
भजन - १२४
भाविकाच्या भक्तिचा, नच पंथ कोणी पाहिला ।
प्रेम हा निरपेक्ष त्याचा, सर्वदेशी राहिला ॥धृ॥
विश्वव्यापी देव त्याचा , बाहिरी अणि अंतरी ।
पूजना हे कार्य त्याचे, देह त्यासचि वाहिला ॥१॥
सर्व पंथही होत त्याचे, शुध्द जे राहती जगी ।
ना दुजा कधि भाव त्याचा, 'मी भला, माझा भला' ॥२॥
रंजल्यासी गांजल्यासी, 'आपुले' म्हणवूनिया ।
कष्टतो सुख द्यावया, करि प्राण खर्चहि आपुला ॥३॥
अखिल जग हे मंदिरासम, मानुनी सेवा करी ।
तुकड्या म्हणे तो धन्य साधू, जो जगी या गाइला ॥४॥
भजन - १२५
विश्वव्यापी प्रेम शिकण्या, न्याल का मजला कुणी ? ।
दाखवा तरि ठाव तो, बहु आवडे माझ्या मनी ॥धृ॥
कोणि ना परका दिसो, मज तीनलोकी पाहता ।
द्रोहता ही नष्ट हो, वर द्याल का मजला कुणी ? ॥१॥
जो दिसे तो आपुलाची, पाहता अणि राहता ।
भेद हा जाई लया, स्थळ दाखवा ऎसे गुणी ॥२॥
धर्म कोणीही असो, वा देश कोणीही असो ।
शुध्द प्रेमा एक होवो, हो धनी या निर्धनी ॥३॥
दास तुकड्या सांगतो, मज त्याविणा नच चैनही ।
भेटवा या पामरा, जिव बावरा झाला मनी ॥४॥