श्रीगणेशाय नमः ॥
कृष्णा कंसारिदायिनी ॥ कृष्णा संसारहारिणी ॥ कृष्णा हंसानंदकारिणी ॥ भजा कृष्णेसि भजा हो ॥१॥
स्कंदासि म्हणती मुनी सकळ ॥ पूर्वाध्यायी ऐकिले नवल ॥ आला घरासि वैकुंठपाळ ॥ यती अतिथिस्वरूपे ॥२॥
निदैवियाने चिंतामणी ॥ येता हातासि दगड म्हणोनि ॥ फेकिजे तैसा उभयतांनी ॥ धिकारिला यती तो ॥३॥
पुढे तया दंपतीसी ॥ गती जाहली सांग कैसी ॥ वाणी मुनीची ऐकोनि ऐसी ॥ शिखीवाहन म्हणतसे ॥४॥
अहो मनुष्यजन्म दुर्लभ ॥ विप्रजन्म तो अतिदुर्लभ ॥ श्रीमंतपण ते अत्यंत दुर्लभ प्रारब्धयोगेचि घडे हे ॥५॥
सकल विद्यांमाजि निपुण ॥ असोनि यतीसी धिक्कारून ॥ मुका जाहला तो ब्राह्मण ॥ विष्णुशर्मा नामक ॥६॥
जाया तयाची होय आंधळी ॥ दोघे यापरी दुःखी जाहली ॥ कालांतरी मग मरोनि गेली ॥ दादला बाईल उभयता ॥७॥
पुढे कर्नाटकीप्रांती ॥ जन्म पावले ते दंपती ॥ अंजनानगरी वास करिती ॥ दुःखी संततीहीन हो ॥८॥
दुर्बळ लक्ष्मीहीन होउनी ॥ गेले उभयता तदा वनी ॥ तेथे पाहोनि बहुत मुनी ॥ नमन साष्टांग घातले ॥९॥
म्हणती जोडोनिया हात ॥ तुम्ही आमुचे मायातात ॥ पूर्वजन्मीचे पापवृत्त ॥ करा विदित मुनी हो ॥१०॥
ऐसे ऐकोनि उभयवचन ॥ बोलती मुनी ज्ञाननयन ॥ लोभ दुःखासि कारण ॥ लोभासि कारण द्रव्य हे ॥११॥
द्रव्यलोभे हेलना करी ॥ संतांची तो जन्मांतरी ॥ मूर्ख होय तयापरी ॥ कठोरवैखरी मुका तो ॥१२॥
हरण करी जो पुस्तक ॥ यतिद्रोही गुरुनिंदक ॥ जन्मांतरी तो मूढमूढक ॥ होय कार्तिक म्हणतसे ॥१३॥
पूर्वजन्मी तुवा यतिचा ॥ द्रोह केला म्हणोनि वाचा ॥ नाही तुलाही बायकोचा ॥ जाय डोळा कृपणत्वे ॥१४॥
जेथे होय पुराणश्रवण ॥ तीर्थ द्विजदेवसदन ॥ तेथ करिता दीपदान ॥ ज्ञानवंत होत पै ॥१५॥
स्वच्छ जयाच्या दृष्टी असती ॥ तोचि लाधे पुत्रसंतती ॥ अन्यथा फलप्राप्ती ॥ उलत होतसे ब्राह्मणा ॥१६॥
वित्तलोमे तुझे स्त्रीने ॥ लाविले यतीस धिःकाराने ॥ अंध झाली याच योगाने आणीक कथितो ऐक बा ॥१७॥
देवालय मठस्थान ॥ पुराणश्रवणाचे ठिकाण ॥ सिद्धमहापथस्थान ॥ दीप हरिला येथुनी ॥१८॥
म्हणोनि ही तुझी बाईल ॥ आंधळी जाहली कर्मबल ॥ आता प्रायश्चित्त केवळ ॥ घेवोनि निर्मळ होय गा ॥१९॥
प्रायश्चित्त धनाविणे ॥ कैसे घ्यावे दरिद्रियाने ॥ म्हणशील यापरी तरी जाणे ॥ तीर्थयात्रेसि भक्तीने ॥२०॥
तीर्थे भूमीवरी अनेक ॥ प्रयागतीर्थ मुक्तिदायक ॥ काशीमाजी तीर्थ एक ॥ पांचनद नामक पै ॥२१॥
गंगा गोदावरी कृष्णा ॥ उच्चार करिता चुके यातना ॥ तीरी होम जप स्नाना ॥ करिता संसार नुरेची ॥२२॥
स्नान सितासितामाजी ॥ करिता पातके असती जी जी ॥ ती ती होवोनि नष्ट राज्यी ॥ अमरावती होईल ॥२३॥
सितासितेचिया तीरी ॥ मरण येतांचि मुक्तिनवरी ॥ माळ घाली गळाभीतरी ॥ तारकारी म्हणतसे ॥२४॥
सिंहराशीस येता गुरू ॥ गोदावरीस नमस्कारू ॥ करोनि करिता स्नान नरू ॥ भवसागर तरेल ॥२५॥
कृष्णासुकीर्ति काय वानू ॥ जेथ कुंठित सहस्त्रवदनू ॥ नाम जियेचे पतितपावनू ॥ म्हणोनि वानू किंचित ॥२६॥
ऊर्ध्वरेतस योगयुक्त ॥ मुनी जे का तयांप्रत ॥ होय तेंचि स्थान प्राप्त ॥ कृष्णातटी वासका जे ॥२७॥
कन्यागती कृष्णातीरी ॥ राहता एक संवत्सरी ॥ नष्ट होती पातके सारी ॥ संसारवारी चुकतसे ॥२८॥
परि प्रतिग्रह कदा न घेणे ॥ प्रारब्धलाभे तुष्ट असणे ॥ क्रोधमत्सरा सोडोनि देणे ॥ भजणे कृष्णेसि अंतरी ॥२९॥
आचरिसी यापरी जरी ॥ तरीच इच्छा होय पुरी ॥ भार्येसहीत कृष्णातीरी ॥ जावोनि करी वास गा ॥३०॥
ऐसे मुनीचे ऐकोनि वचन ॥ काय करील तो ब्राह्मण ॥ सांगेल शिवाचा प्रिय नंदन ॥ मुनिजनांसी पुढे तो ॥३१॥
कृष्णकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ चवेचाळिसावा अध्याय हा ॥३२॥
इति स्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये चतुश्चत्वारिंशोऽध्यायः ॥४४॥