मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|अभंग संग्रह आणि पदे|महाराष्ट्र सारस्वत दासोपंताची पदे| पद ५४१ ते ५६० महाराष्ट्र सारस्वत दासोपंताची पदे पद १ ते २० पद २१ ते ४० पद ४१ ते ६० पद ६१ ते ८० पद ८१ ते १०० पद १०१ ते १२० पद १२१ ते १४० पद १४१ ते १६० पद १६१ ते १८० पद १८१ ते २०० पद २०१ ते २२० पद २२१ ते २४० पद २४१ ते २६० पद २६१ ते २८० पद २८१ ते ३०० पद ३०१ ते ३२० पद ३२१ ते ३४० पद ३४१ ते ३६० पद ३६१ ते ३८० पद ३८१ ते ४०० पद ४०१ ते ४२० पद ४२१ ते ४४० पद ४४१ ते ४६० पद ४६१ ते ४८० पद ४८१ ते ५०० पद ५०१ ते ५२० पद ५२१ ते ५४० पद ५४१ ते ५६० पद ५६१ ते ५८० पद ५८१ ते ६०० पद ६०१ ते ६२० पद ६२१ ते ६४० पद ६४१ ते ६६० पद ६६१ ते ६८० पद ६८१ ते ७०० पद ७०१ ते ७२० पद ७२१ ते ७४० पद ७४१ ते ७६० पद ७६१ ते ७८० पद ७८१ ते ८०० पद ८०१ ते ८२० पद ८२१ ते ८४० पद ८४१ ते ८६० पद ८६१ ते ८८० पद ८८१ ते ९०० पद ९०१ ते ९२० पद ९२१ ते ९४० पद ९४१ ते ९६० पद ९६१ ते ९८० पद ९८१ ते १००० पद १००१ ते १०२० पद १०२१ ते १०४० पद १०४१ ते १०६० पद १०६१ ते १०८० पद १०८१ ते ११०० पद ११०१ ते ११२० पद ११२१ ते ११४० पद ११४१ ते ११६० पद ११६१ ते ११८० पद ११८१ ते १२०० पद १२०१ ते १२२० पद १२२१ ते १२४० पद १२४१ ते १२६० पद १२६१ ते १२८० पद १२८१ ते १३०० पद १३०१ ते १३२० पद १३२१ ते १३४० पद १३४१ ते १३६० पद १३६१ ते १३८० पद १३८१ ते १४०० पद १४०१ ते १४२० पद १४२१ ते १४४० पद १४४१ ते १४६० पद १४६१ ते १४८० पद १४८१ ते १५०० पद १५०१ ते १५२० पद १५२१ ते १५४० पद १५४१ ते १५६० पद १५६१ ते १५८० पद १५८१ ते १६०० पद १६०१ ते १६०५ दासोपंताची पदे - पद ५४१ ते ५६० दासोपंतांच्या वंशजांचीं घराणीं हल्लीं जोगाईच्या आंब्यास व नागपुरप्रांतीं चंद्रपुराकडे नांदत आहेत.ॐ श्रीमदादिगुरवे सर्वज्ञाय स्वपक्षपालाय नमः ॥ Tags : dasopantmarathiदासोपंतपदमराठी पद ५४१ ते ५६० Translation - भाषांतर ५४१वायां दुःखाचें करितासी हळाहळ. जळ - धरीं पेळितासी. ॥१॥धृ॥ऐसें न करीं रे ! निर्वाण. भवविभ्रमें भ्रमित जालें मन. ॥छ॥दिगंबरा ! तूज संसारू नाहीं. माझा अनुभउ जाणतासि काहीं. ॥२॥५४२भय - जनकु होउंनि प्रकटसी; तरि कवणा सांगिजे ? परियेसीं. ॥१॥धृ॥देवा ! न करी रे ! वेदना, भवजनित - सकळ - दुःखदळना ! ॥छ॥दिगंबरा तूं सद्गुरू. आतां उतरीजा विषयविखारु. ॥२॥५४३रूपें सावळा डोळसू; पीवळासा वरि वासु; ॥१॥धृ॥ऐसा कैं देखैन येतां ? बाहुली लोडवीतां. ॥छ॥दिगंबरीं अत्यासक्त जाहालें माझें चित्त. ॥२॥५४४आंगीं चंदनाची उटी; पीत मळिवटु लल्लाटीं; ॥१॥धृ॥ऐसा पाहिन कैं मीं डोळां ? अवधूतु भेटी आला. ॥छ॥दिगंबराचें दर्शन मातें वो ! अमृतपान. ॥२॥५४५उचलूंनि दोन्हीं भूजा मायेबापू आत्मा माझा, ॥१॥धृ॥येतां कैं मी पाहिन नयनीं ? मस्तकु ठेवीन चरणीं ? ॥छ॥दिगंबराचें मज ध्यान, कईं होइल दर्शन ? ॥२॥५४६ना भि, ह्मणौनि सत्वरु उचलूंनि दक्षिण करु, ॥१॥धृ॥येतां कै मीं पाहिन ? माये ! अवधुतु. धरीन पाये. ॥छ॥दिगंबराचें भेटणें मोक्षासि आणि उणें. ॥२॥५४७पुढें धावतां सत्वरू मागें भक्तांछा परिवारू; ॥१॥धृ॥ऐसा येतां कैं देखैन ? अवधूतीं लागलें मन. ॥छ॥ब्रह्मविद्येचा सागरु. अवधूतु दीगंबरू. ॥२॥५४८चाली चालतां डूलतू. आनंदें सबरा भरितू; ॥१॥धृ॥ऐसा देखैन कैं मीं देवा ! अवधूतु प्राणविसांवां. ॥छ॥दिगंबरा ! हा संसारू अति तापनु, खरतरू. ॥२॥५५०॥वीसरली बाळक वनी. कैसी धांवतिसे जननी ? ॥१॥धृ॥तैसा कैं येसील माहेरा ? दत्ता ! कृपांबुसागरा ! ॥छ॥दिगंबरा ! तूंतें मोहो लावावा कवणें स्नेहो ? ॥२॥५५१मायेबापाचें लेंकरू मी कवणाची आशा करूं ? ॥१॥धृ॥माझा श्रीदत्तु दावा नयनी. आळंगीन हृदयभुवनी. ॥छ॥दिगंबराचें आळिवें मातें उपजत त्याची सवे. ॥२॥५५२काये पाहों मागें पूढें ? माझा श्रीदत्तु कवणीकडे ? ॥१॥धृ॥मातें गेला वो ! साडूंनी. वोळले जळधर नयनी. ॥छ॥दिगंबरु दीनत्राता सुखसागरु हा सर्वथा. ॥२॥५५३अवधूते कुरंगिणी ! तुझें बाळक धरिलें वनी. ॥१॥धृ॥आतां सांडि भूतृणचारा. धांव घेई सैरावैरा. ॥छ॥दिगंबरा ! वेंगें आली. मीं वो ! सिंगारी घाली. ॥२॥५५४अवधूते वो ! पक्षिणी ! कणुं वेंचीं झडकरूंनी. ॥१॥धृ॥तुझें बाळक पडिलें फांसां. कवणाची करिल आशा ? ॥छ॥दिगंबरा ! वेगें आली. मन्मूखीं मूख घाली. ॥२॥५५५दुबळांची मीं नव्हे. मातें गांजिताति अघवे. ॥१॥धृ॥माझा श्रीदत्तु केवो आहे ? बोलवा, धरीन पाये. ॥छ॥दिगंबरु माझी माये. आणिकांचा शब्दु न साहे. ॥२॥५५६अवधूता ! रे ! जळधरा ! कइं वोळसी अमृतधासा ? ॥१॥धृ॥तुझें चातकु मीं पांखीरूं; कवणाची आशा करूं ? ॥छ॥दिगंबरेंवीण आन न करीं अमृतपान. ॥२॥५५७मायेबापें वो ! सांडिलें ! आकाश येउंनि पडिलें ! ॥१॥धृ॥दुःख सांगावें ते कित्ती ? सखिये ! पुडतो पुडती. ॥छ॥दिगंबरें या - वांचूंन मीं ऐसेचि देइंन प्राण. ॥२॥५५८तुझा होउनि तरला जनु. न्यां अपराधु केला कवणू ? ॥१॥धृ॥दत्ता ! आळवितां न येसी. अपराधी होइन दासी. ॥छ॥दिगंबरा ! बोलें गोठी ::- कां लावितासि चटपटी. ॥२॥५५९आठवीतां तुझें गूण दोन्ही सजळ जाले नयन. ॥१॥धृ॥दत्ता कैं येसील भेटी ? प्राणपंचक धरिले कंठीं. ॥छ॥दिगंबरा ! तुझे ध्यान होये दुःखाचें कारण. ॥२॥५६०नामघोषाचें गर्जन तेथें वियोगु आठवी मन. ॥१॥धृ॥ते बा ! खरतर सायक साहों. कैसा मी निश्चळ राहो ? ॥छ॥दिगंबरा ! तुझें नाम तेंचि वियोगदुःख परम. ॥२॥ N/A References : N/A Last Updated : November 17, 2016 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP