हरि तव अघटीत लीला । वर्णायाला मति नाही मजला. ॥धृ.॥
मच्छ कच्छ हो होवुनी । पृष्ठीं धरिली ती मेदिनी ।
दैत्य असुर मर्दुनी । सुखी केलें भक्त हो मुनी ।
हरी तव विपरीत करणी । अवतार धरिसी भक्त तारायाला ।
हरी तव अघटीत लीला० ॥१॥
वराह रुप झालासी । पृथ्वी दाढेवरती धरिसी ।
नरहरी प्रगटलासी । भक्त रक्षीला प्रल्हादासी ।
वामन बटुरुप होसी । दान देउनी बळीचा द्वारपाळ झाला । हरी तव० ॥२॥
परशुराम तूं जाहला । पाळीयलें पितृ वचनाला ।
मातृवध तो केला । पुनरपी मागुनी वर पित्याला ।
जिवंत करिसी मातेला । निःक्षत्रीय पृथ्वी एकवीस वेळां ।हरी तव० ॥३॥
रामरुप तें धरुनी । रावण कुंभकर्ण मर्दुनी ।
बिभीषण राज्यीं स्थापुनी । वानरांहातीं सेतु बांधुनी ।
धरीलें व्रत एकपत्नी । दास भक्त तो हनुमंत केला ।हरी तव० ॥४॥
आठवा अवतार पूर्ण । गोकुळीं प्रगटला श्रीकृष्ण ।
मोहिलें सर्वांचें मन । असंख्य दैत्य कंस मर्दुन ।
केला राजा उग्रसेन । सोडविलें देवकी वसुदेवाला ।हरी तव० ॥५॥
सोळा सहस्त्र त्या नारी । भोगुनी अससी ब्रह्मचारी ।
गोकुळी केली हो चोरी । परी दोष न त्याचा तुज तिळभरी ।
ऐसा तूं निर्विकारी । वर्णूं किती तुझ्या अनंत गुणाला ।हरी तव० ॥६॥
अनंत रुपाने नटसी । अंत न लागे श्रृति वेदासी । गूढ पडलें शास्त्रासी ।
परी भक्ताच्या अंकीत होसी । निजरुप त्या दाविसी ।
स्वानंद मेवा तो द्या वारीला । हरी तव० ॥७॥