वसंततिलका
"आहेस की सुखवती कमनीय-लीले । निश्चिंत की ह्रदय होय तुझे सुशीले ॥
आतां नकोच अवलंब विलंबनाचा । हेजीव मी समज मुख्य, सुराधिपाचा ॥२११॥
स्वागता
जो धरी निजकरी शतकोटी । ज्यासि नम्र सुमनः शतकोटी ॥
तो सुरेंद्रही तुला नत याची । हा असो वर तुला न तयाची ॥२१२॥
वोवी
तया इंद्रा करी धरी । अथवा तयाचे सेजारी ॥
नांदे तेजोनिधि भारी । तया वरी राजसे ॥२१३॥
तोही येना जरी मना । तरी वरावे शमना ॥
अथवा करूनि करुणा । त्या वरुणा वरी की" ॥२१४॥
ऐसे बोलता भूपाळ । काय बोलते वेल्हाळ ।
"का हो बोलता पाल्हाळ । नाम कुळ सांगा का ॥२१५॥
वसंततिलका
बोले नृपाळ, "पुससी मज वंश-नामे । यावीण सांग तटली तुझि काय कामे? ॥
आलो सुधांशुमुखि, जे घटना कराया । तीते विचारुनि वरी सुरलोकराया ॥२१६॥
वोवी
बोले सुंदरी तयासी । 'वंशनाम न सांगसी ॥
तरी आम्ही परपुरुषासी । वदणे मर्यादा नोहे' ॥२१७॥
तिचा पाहुनिया कोप । काय बोले महाभूप ।
"चंद्रवंशाचे हे रोप । माझे रूप राजसे ॥२१८॥
महाजनाचा आचार । निजनामाचा उच्चार ।
करू नये हे साचार । शास्त्राधार आहे की" ॥२१९॥
पुन्हा बोलते सुंदरी । "चंद्रवंशी महीवरी ।
बहुत आहेत तेपरी । नाम घेता जाणावे ॥२२०॥