श्रीगणेशाय नमः ॥
शार्दूलविक्रीडित
पुण्यश्लोकनृपावळीत पहिला होवोनि जो राहिला ।
जो राजा असता समस्त महिला, विश्रांति शेषाहिला ॥
व्यासोक्ते अवगाहिला बुधगणी नाना गायिला ।
जो नामे नळ तत्कथौघ लिहिला तो पाहिजे पाहिला ॥१॥
गीती
इंद्रादिक वर असता कसी नलसतीच होय दमयंती ।
सुंदर सकळ वधूंते कसी न लसतीच होय दमयंती ॥२॥
दण्डी
कथा बोलू हे मधुअसुधाधारा । होय शृंगार करुणरसा थारा ॥
निषधराजा नळनामधेय होता । वीरसेनाचा तनय महाहोता ॥३॥
चौगुणीने जरि पूर्ण शीतबानू । नळा ऐसा तरि कलानिधी मानू ।
प्रतापाचा जो न मालवे भानू । तयासमान कोण? तया वानू ॥४॥
वसंततिलका
चंद्रासि लागति कळा उपराग येतो । गंगेसि भंग बहु पाणउतार होतो ।
जे होय चूर्ण तरि मौक्तिक ते कशाला? । नाही समान नळराजमहायशाला ॥५॥
शा०वि०
वाजीचे मन जाणता सकळही राजी शिपायी जया ।
याजी होउनि जो द्विजांसी म्हणतो 'या जी धने घ्यावया' ॥
त्याजी धनदापरी सुकृत जे त्या जीव ऐसे गणी ।
गाजी तो नळभूप हूप धरुनी गा जी गुणांच्या गणी ॥६॥
दण्डी
लोकबंधू जो होय रवीऐसा । कुवलयाचा जो सुखद चंद्र जैसा ॥
सांग नाही जो कुसुम-चाप तैसा । निषधरायासी तुल्यरूप कैसा? ॥७॥
गीति
नाडिज्ञान जया जे सरोगबंधू चतुष्पद गणावे ।
सुत ते जी तुरग्चे नळसम सुंदर कदापि न म्हणावे ॥८॥
शिखरिणी
कदा नेणो वोढी शरधिंतुनि काढी शर कदा ।
कदा धन्वी जोडी वरिवरिहि सोई तरि कदा ॥
विपक्षाच्या वक्षावरि विवर-लक्षास्तव रणी ।
कळे राजेंद्राची त्वरित शरसंधानकरणी ॥९॥
वसंततिलका
धाले धनी पुढिल याचक या नळाचे । येता फिरोनि समुदाय पथीं तयांचे ॥
मागावयास जन मागिल देखिजेले । येहींच ते सकळ पूरितकाम केले ॥१०॥