वसंततिलका
तेथील एक कलहंस तटी निजेला । जो भागला जलविहार विशेषे केला ॥
पोटिच एक पद, लांबविला दुजा तो । पक्षी तनू लपविः भूप तया पहतो ॥४२॥
वसंततिलका
टाकी उपानह पदे अतिमंद ठेवी । केली विजार वरि डौरहि मौन सेवी ॥
हस्ती करी वलय उंच अशा उपायी । भूपे हळूच धरिला कलहंस पायी ॥४३॥
मालिनी
कलकल कलहंसे फार केला सुटाया ।
फडफड निजपक्षी दाविलीही उडाया ॥
नृपतिस मणिबंधी टोचिता होय चंचू ।
धरिल दृढ जया त्या काय सोडील पंचू? ॥४४॥
तदितर खग भेणे वेगळाले पळाले ।
उपवन-जल-केली जे कराया मिळाले ॥
सजण गवसला जो याचपासी वसे तो ।
कठिण समय येता कोण कामास येतो ! ॥४५॥
दण्डी
न सोडी हा नळ भूमिपाळ माते । असे जाणोनी हंस वदे याते ॥
'हंसहिंसका धन्य तुझ्या हाते । स्वस्थळाते पावेन पक्षपाते ॥४६॥
पदोपदी आहेत वीर कोटी । भले जुंझार शक्ति जया मोठी ॥
तया माराया धैर्य धरी पोटी । पाखिरू हे मारणे बुद्धि खोटी ॥४७॥
वधुनि माझी ही कनकरूप काया । कटकमुकुटादी भूषणे कराया ॥
कशी आशा तुज उद्भवली राया । थोर और्दार्य थोर दयामाया ॥४८॥
शा०वि०
म्हातारी उडता न येच तिजला माता मदीया तसी ।
कांता काय वदो नवप्रसव ते सातां दिसांची असी ॥
त्राता त्या उभयांस मी मज विधी घातास योजीतसे ।
हातामाजि नृपाचिया गवसलो आता करावे कसे! ॥४९॥
पद
हरहर सापडलो, सापडलो । कैसा फांसा पडलो ॥धृ०॥
इतर नदी जल-टाकी । टाकुनि आलो याच तटाकी ॥
सोडुनि मानसकेली । कापुनि घ्याया आलो शेली ॥
ठेविन तव पदि माथा । आता सोडवि गा रघुनाथा ॥५०॥