दण्डी
"नळे तुजसी एकांत काय केला । तोचि ऐकाया जीव हा भुकेला ।
तया बोले निववी या भुकेला । 'आइका हे!' मज म्हणुनि; नायिकेला ॥१२४॥
निषधराजी हे फार दिसे राजी । असे हंसे जाणोनि मनामाजी ॥
बोलिजेली नळराजकथा हे जी । भला हेजीव तया म्हणे हे जी ॥१२५॥
"नळासी जो एकांत तुझा तो का । प्रकट कीजे म्यां सांग इतर लोका? ॥
धन्य डोळे हे करुनि तवालोका । नळकथेने हे कर्ण धन्य हो कां" ॥१२६॥
"नळ म्हणाला मज धरुनि सरळ बाही । 'तुला कोठेही बंक अटक नाही ॥
सकळ भुवने तरि फिरुनि राजगेही । एक नवरी मज योग्य बरी पाही' ॥१२७॥
वसंतलतिका
एकांत हाच वदलो तुज जाण बाळे । तू सांग जो वर तुला रुचला रसाळे !" ॥
येणेपरी परिसतांच तया अनन्या । हे बोलते चतुर सुंदर राजकन्या ॥१२८॥
"मी जाण देवनळही स्वकरी धराया । मागेन काय चतुरा मज लाज जाया ॥
काळे करूनि मुख जो वर होय लेखी" । हे बोलणे खग मनी उभयार्थ लेखी ॥१२९॥
स्त्रग्विणी
श्लेषशब्दे इणे भाव सांगीतला ।
नैषधाधीश तो नाथ मागीतला ॥
होय जाणीतली हे त्रपाकंचुला ।
हंस बोलावया हालवी चंचुला ॥१३०॥