पद
'बाळे हे सोडि सोडि चाळे । देइज तुज वाळे । धरीन उरी माळेपरी ॥धृ०॥
लाखी हे शाल घे, निलाखी मणिही, स्नेह राखी, इयेने मन माखी आता ॥१॥
वेणिवरिल बहु लेणीहि लेशिल । देणी हे थोडी जाण एणीक्षणे ॥२॥
कोणी सांगावे तुज, कोणी बैससि काय, राणी हो पुरवि सिराणी माझी ॥३॥
ये कांते लौकरि सये कांतवदने । येकांत करू दोघे एकांतरे ॥४॥
येळील नको करू । केळीच तुझे ऊरू । केळीच उर धरू केली करू ॥५॥
इंद्रादि नुतपद इंद्रावरज मी चंद्रान्वयास धणी चंद्रानने ॥६॥
गाथा हे असो; रघुनाथादिनुत मज नाथास वरि होय माथा वरि ॥७॥८१॥
वसंततिलका
'येणेपरी भ्रमुनि मी युवतीस बोले । माझा असा भ्रम न तू परि तीस बोले ॥
राखोनि गौरव करी मज नोवरी ते । तू बोलसी तरि कसी इतरां वरीते? ॥८२॥
दण्डी
भला माझा तू 'गडी' हंसराया । विरहदुस्तरविस्तार निस्तराया ॥
चित्त नेघे मज तूज जा म्हणाया । तेचि वाहन तरि तू करि फिराया' ॥८३॥
असे बोलोनी नळे रंजवीला । अंजुळीमाजी हंस बैसवीला ॥
गमे चंपककुसुमौघहार झेला । पाठवाया युवतीस सज्ज केला ॥८४॥
'त्वरित पुनरागम असो तुझा येथे । झेप घाली सुखरूप गगनपंथे ॥
नको विसरू आम्हांसि असे तेथे । वदुनि गंहिवर धरिजेत महीनाथे ॥८५॥
'बरे येतो म्हणोनि हंस बोले । उडुनि जाता बहु शकुन तया जाले ।
पवनचंचळ मधुबिंदु मुखी आले । वामभागीहि उभय गरुड गेले ॥८६॥
उडत होते खग वायसादि जाणा । तया भासला हंस हा ससाणा ॥
नभा मानूनी निकष-पाऽषाणा । स्वर्ण लेखा ते तेज मना आणा ॥८७॥
असो तो हंस नभामाजि धांवे । तया विदर्भदेश झेऽपावे ॥
तेथे कुंडिननगरास दिठी पावे । महाप्राकार-गोपुरी विसावे ॥८८॥
शा०वि०
निजप्राकारी जे चरिस धरि कोरीव विवरी ।
चरी चक्राकारी, पद फिरवि, थारी रविपरी ॥
विलासे उल्लासे खगपति निवासे तिजवरी ।
करी काळेमाळे निरखित नृपाळेंनगरी ॥८९॥
मालिनी
खग मग नगरीचे गोपुरी झेप घाली ।
मृदुपवनगवाक्षी बैसता झोप आली ॥
तदुपरि जवशाली वेंघला चंद्रशाला ।
निरखि विततशाला राजधानी विशाला ॥९०॥