दण्डी
असी अगणन गुणकीर्ति नैषधाची । फिरे भुवनत्रय जान्हवीच साची ॥
असे असता द्विज सातपांच याची । भेटि घेती विदर्भराजयाची ॥११॥
द्वारी झुलोत गजसंघ हिंसोत तेजी । गाजी तुला सकल लोक असोत राजी ॥
सोमाभिरामवदना सदनांतरंगी । क्रीडा करो तुजसवे ललना पलंगी ॥१२॥
दण्डी
अशा आशीर्वादासि तिही केले । भीमभूपे मग तया बोलिजेले ॥
तुम्ही आला कोथूनि अशा बोले । द्विजी निषधापासाव म्हणीजेले ॥१३॥
भीमभूपाळ गिरा वदे ऐसी । निषधदेशी नळराजरीति कैसी ॥
ऐसे ऐकोनी वदति विप्र यासी । विप्रयासी वक्तृत्व ये जयांसी ॥१४॥
वसंततिलका
हे वामनैकपदा भूमि, नसोनि जंघी । एके दिनीच रविसूत नभास लंघी ॥
वार्राशि वानरविलंघित होय तो की । लोकी नसे नलमनस्तुलना विलोकी ॥१५॥
शा०वि०
जो पाहे सदसद्विचार ह्रदयी जोपा जनाची करी ।
जो पावे समयी विशेष गणिला जो पावनाभीतरी ॥
सोपा जो सकळा द्विजा सुमतिचा सोपा सदा लाभतो ।
कोपातें न धरीच तो नळ महीगोपायिता शोभतो ॥१६॥
जो धैर्ये धरदा, सहस्त्रकरसा तेजे तमा दूरसा ।
जो रत्नाकरसा गभीर, शिरसा भूपां यशें हारसा ॥
ज्ञाता जो सरसावलाच सरसांमाझारि श्रृंगारसा ।
शोभे तामरसाक्ष तो नळ रसानाथ स्तवू फारसा ॥१७॥
दण्डी
अशी होता नळचरितकथा काही । भीमनाभा भूपाळ परिसता ही ॥
जवळि होत लडिवाळ जे सदाही । सुता दमयंती नाम जीस पाही ॥१८॥
मालिनी
निषधपतिकथा हे जे सुधेते जयंती ।
परिसुनि दमयंती रंजली रंजयंती ॥
नवल मज न भासे चंद्रवंशैकशाली ।
नळ तरि वनमाळी भीमजा हेचि जाली ॥१९॥
माल्यभारा
नळराजकथा सुधाचि साजे । दमयंती वरवर्णिनी विराजे ॥
मिळनी उभयांसि होय जेथे । अधिकारी अधिकानुराग तेथे ॥२०॥