पद
रूपवती ते भूपसुता । अपरूप तसी दुसरी वनिता ।
हूप धरूनि वरी तिजला । अनुरूप पयोधि जसी सरिता ॥धृ०॥
वीज अचंचल शीतळ जे । तजवीज कसी तुज हे नुमजे ।
नीज जसी तुझिया नयना । सुखबीज सपल्लव भावलता ॥१॥
सुंदरता तव तीजविणे । अति मंद गमे तरि काय जिणे ।
कुंदरदा तू मंदरधीरा । सुंदरिला वश हो करिता ॥२॥
नूतननीरजनुतमुखी । पुरुहूतवधूसि नखी निरखी ॥
दूत तुझा मी तीस सखी करवीन नृपा रघुनाथमता ॥३॥
वसंततिलका
धाता करीच करिता मृदु हे न होती । ईते करू तरि मनोमय मूस वोती ॥
तेथे भरोनि पहिला रस पूर्ण केली । वोतीव हे न घडिता कृति बोलिजेली ॥७२॥
शा०वि०
कुंभाकारकुचा महावरवधू संभावनागाहिनी ।
रंभादंभजयक्षमोरुसरलस्तंभा मनोमोहिनी ॥
रंभा काय इयेपुढे हतसमारंबा दिसे मेनका ।
जंभारातिनितंबिनी तरि गताहंभाव ते हीनका" ॥७३॥
वसंततिलका
ऐसी खगेंद्रवचने वदता तयाला । विश्रांतिही विरहखेदही फार जाला ॥
'आधार हा मज' म्हणोनि गणोनि डोले । झोले सवेच विरही नळराज बोले ॥७४॥
पद
"कैसी मज होय सखी दमयंती । रतिरूपजयंती । कै सीतरुचीस नखी नमयंती ॥
निजगुजतजविज गजबज तिजविण विजय-जनक-गज-गति कलयंती ॥धृ०॥
अधरी मधु मधुरा विजित-जपा जे । मज ह्रदय-जपा जे । उदरी वळी-भासुर कांति विराजे ।
अगणनभणननिपुणफणिमणिमुखि निज गुणगण गुणगुणयंती ॥१॥
परुषायत जीचे घनकुच केळी । ललित-लिकुचकेली । पुरुषायितसमयी झेलित केली ।
तरि मज हरिहर सुखकर तदितर सुरवरनिकरहि वरद लसंती ॥२॥
उटि लाउनि धरितां म्यां हनुवटिला । कुटिलालकनिटिला । कटिलघवशाली लज्जाकुटिला ।
धरिल निजहि मुख करिल विमुख तरि हरिल ह्रदय बरि अविरलदंती ॥३॥
भृंगावलि नीला सांद्र शिरोजी ॥ तुंगाग्र उरोजी । शृंगारुनि ये कधि ह्रदयसरोजी ।
अयनु निरखु किति, नयन सिणति बहु, अयन गमत दिन शयन भजंती ॥४॥
हंसा रघुनाथ कवींद्रनुता जे । हंसकचरणा जे । अम्सोत्तंसायितताटका जे ।
पळुनि जवळि करु, मिळुनि ह्रदयि धरु, कळुनि मदभिगति हळुच हसंती ॥५॥७५॥
वसंततिलका
वेल्हाळ ते न दिसता विरहांधकारी । चालून मी हळुच चांचपता पुढारी ॥
चक्रापरी दगदलो असता फिराया । हंसा, तुझा उदय होय सुखी कराया ॥७६॥
ध्यानी धरूनि तिजला मन हे निरीक्षी । दृष्टीपुढेचि दिसते मज ते मृगाक्षी ॥
आहे जणो जवळि हे गजराजगामी । ऐसाच भाव तव बोलतसे तिला मी ॥७७॥
'भृंगे विराजित नवी अरविंदपत्रे । पाहूनि मानुनि तुझीच विशाल नेत्रे ॥
घालीन अंजन अशा मतिने तटाकी । कांते वृथा उतरलो भिजलो विलोकी ॥७८॥
"कांते, विलोकुनि सुधाकर अष्टमीचा । म्यां मानिला निटिलदेश तुझाच साचा ॥
शाखाद्वये धरुनि कुंकुम कीरवाणी । लावावया तिलक लांबविला स्वपाणी ॥७९॥
जे डोंगरी उपजली पिवळी विशाळे । निंबे तशी तव घन-स्तन चक्रबाळे ॥
या तारका मदवलोकनसक्त तो की । हा निलीमाच फळला सजणे, विलोकी ॥८०॥