हंसाख्यायिका

वॄद्धवाक्यं हितं राज्ञा श्रोताव्यं तत्त्वया सदा ।
श्रूयते हंसनिचयो वृद्धवाक्येन रक्षितः ॥५१८॥
हंसानामधिपः पूर्वं क्षीरोदो नाम शाल्मलौ ।
उवास तमुवाचार्थं स भृत्यो वॄद्धसारसः ॥५१९॥
व्याधैरुप्तमिदं बीजं विनाशाय कुलस्य नः ।
निरस्यतां तदित्याह कश्चिच्छ्रुश्राव नो वचः ॥५२०॥
ततः कालेन वॄद्धेषु हंसेषु खगजीविभिः ।
वॄद्धहंसोऽब्रवीदत्र तिष्ठन्तु कृतकं मृताः ॥५२१॥
तथेति निश्चितैस्तैस्तु जालादुद्धृत्य धीवराः ।
राशीभूतान्खगांश्चक्रुरुड्डीय प्रययुश्च ते ॥५२२॥
इति हंसाख्यायिका ॥३२॥