पूर्वभागः - अध्यायः ७९

ऋषय ऊचुः ॥
कथं पूज्यो महादेवो मर्त्यैर्मंदैर्महामते ॥
कल्पायुपैरल्पवीर्यैरल्पसत्त्वैः प्रजापतिः ॥१॥

संवत्सरसहस्रैश्च तपसा पूज्य शंकरम् ॥
न पश्यंति सुराश्चापि कथं देवं यजंति ते ॥२॥

सूत उवाच ॥
कथितं तथ्य मेवात्र युष्माभिर्मुनिपुंगवाः ॥
तथापि श्रद्धया दृश्यः पूज्यः संभाष्य एव च ॥३॥

प्रसंगाच्चैव संपूज्य भक्तिहीनैरपि द्विजाः ॥
भावानुरूपफलदो भगवानिति कीर्तितः ॥४॥

उच्छिष्टः पूजयन्याति पैशाचं तु द्विजाधमः ॥
संक्रुद्धो राक्षसं स्थानं प्राप्नुयान्मूढधीर्द्विजाः ॥५॥

अभक्ष्यभक्षी संपूज्य याक्षं प्राप्नोति दुर्जनः ॥
गानशीलश्च गांधर्वं नृत्यशीलस्तथैव च ॥६॥

ख्यातिशीलस्तथा चांद्रं स्त्रीषु सक्तो नराधमः ॥
मदार्तः पूजयन् रुद्रं सोमस्थानमवाप्नुयात् ॥७॥

गायत्र्या देवमभ्यर्च्य प्राजापत्यमवाप्नुयात् ॥
ब्राह्मं हि प्रणवेनैव वैष्णवं चाभिनंद्य च ॥८॥

श्रद्धया सकृदेवापि समभ्यर्च्य महेश्वरम् ॥
रुद्रलोकमनुप्राप्य रुद्रैः सार्धं प्रमोदते ॥९॥

संशोध्य शुभं लिंगममरासुरपूजितम् ॥
जलैः पूतैस्तता पीठे देवमावाह्य भक्तितः ॥१०॥

दृष्ट्वा देवं यथान्यायं प्रणिपत्य च शंकरम् ॥
कल्पिते चासने स्थाप्य धर्मज्ञानमये शुभे ॥११॥

वैराग्यैश्वर्यसंपन्ने सर्वलोकनमस्कृते ॥
ओंकारपद्ममध्ये तु सोमसूर्याग्निसंभवे ॥१२॥

पाद्यमाचमनं चार्घ्यं दत्त्वा रुद्राय शंभवे ॥
स्नापयेद्दिव्यतोयैश्च घृतेन पयसा तथा ॥१३॥

दध्ना च स्नापयेद्रुद्रं शोधयेच्च यताविधि ॥
ततः शुद्धांबुना स्नाप्य चंदनाद्यैश्च पूजयेत् ॥१४॥

रोचनाद्यैश्च संपूज्य दिव्यपुष्पैश्च पूजयेत् ॥
बिल्वपत्रैरखंडैश्च पद्मैर्नानाविधैस्तथा ॥१५॥

नीलोत्पलैश्च राजीवैर्नद्यावर्तैश्च मल्लिकैः ॥
चंपकैर्जातिपुष्पैश्चवकुलैः करवीरकैः ॥१६॥

शमीपुष्पैर्बृहत्पुष्पैरुन्मतागस्त्यजैरपि ॥
अपामार्गकदंबैश्च भूषणैरपि शोभनैः ॥१७॥

दत्त्वा पंचविधं धूपं पायसं च निवेदयेत् ॥
दधिभक्तं च मध्वाज्यपरिप्लुतमतः परम् ॥१८॥

शुद्धान्नं चैव मुद्गान्नं षड्विधं च निवेदयेत् ॥
अथ पंचविधं वापि सघृतं विनिवेदयेत् ॥१९॥

केवलं चापि शुद्धान्नमाढकं तंडुलं पचेत् ॥
कृत्वा प्रदक्षिणं चांते नमस्कृत्य मुहुर्मुहुः ॥२०॥

स्तुत्वा च देवमीशानं पुनः संपूज्य शंकरम् ॥
ईशानं पुरुषं चैव अघोरं वाममेव च ॥२१॥

सद्योजातं जपंश्चापि पंचभिः पूजयेच्छिवम् ॥
अनेन विधिना देवः प्रसीदति महेश्वरः ॥२२॥

वृक्षाः पुष्पादिपत्राद्यैरुपयुक्ताः शिवार्चने ॥
गावश्चैव द्विजश्रेष्ठाः प्रयांति परमां गतिम् ॥२३॥

पूजयेद्यः शिवं रुद्रं शर्वं भवमजं सकृत् ॥
स याति शिवसायुज्यं पुनरावृत्तिवर्जितम् ॥२४॥

अर्चितं परमेशानं भवं शर्वमुमापतिम् ॥
सकृत्प्रसंगाद्वा दृष्ट्वा सर्वपापैः प्रमुच्यते ॥२५॥

पूजितं वा महादेवं पूज्यमानमथापि वा ॥
दृष्ट्वा प्रयाति वै मर्त्यो ब्रह्मलोकं न संशयः ॥२६॥

श्रुत्वानुमोदयेच्चापि स याति परमां गतिम् ॥
यो दद्याद्धृतदीपं च सकृल्लिंगस्य चाग्रतः ॥२७॥

स तां गतिमवाप्नोति स्वाश्रमैर्दुर्लभां रिथराम् ॥
दीपवृक्षं पार्थिवं वा दारवं वा शिवालये ॥२८॥

दत्त्वा कुलशतं साग्रं शिवलोके महीयते ॥
आयसं ताम्रजं वापि रौप्यं सौवर्णिकं तथा ॥२९॥

शिवाय दीपं यो दद्याद्विधिना वापि भक्तितः ॥
सूर्यायुतसमैः श्लक्ष्णैर्यानैः शिवपुरं व्रजेत् ॥३०॥

कार्तिके मासि यो दद्याद्धृतदीपं शिवाग्रतः ॥
संपूज्यमानं वा पश्येद्विधिना परमेश्वरम् ॥३१॥

स याति ब्रह्मणो लोकं श्रद्धया मुनिसत्तमाः ॥
आवाहनं सुसान्निध्यं स्थापनं पूजनं तथा ॥३२॥

संप्रोक्तं रुद्रगायत्र्या आसनं प्रणवेन वै ॥
पंचभिः स्नपनं प्रोक्तं रुद्राद्यैश्च विशेषतः ॥३३॥

एवं संपूजयेन्नित्यं देवदेवमुमापतिम् ॥
ब्रह्माणं दक्षिणे तस्य प्रणवेन समर्चयेत् ॥३४॥

उत्तरे देवदेवेशं विष्णुं गायत्रिया यजेत् ॥
वह्नौ हुत्वा यथान्यायं पंचभिः प्रणवेन च ॥३५॥

स याति शिवसायुज्यमेवं संपूज्य शंकरम् ॥
इति संक्षेपतः प्रोक्तो लिंगार्चनविधिक्रमः ॥३६॥

व्यासेन कथितः पूर्वं श्रुत्वा रुद्रमुखात्स्वयम् ॥३७॥
इति श्रीलंगमहापुराणे पूर्वभागे शिवार्चनविधिर्नामैकोनाशीतितमोऽध्यायः ॥७९॥