पूर्वभागः - अध्यायः ११

ऋषय ऊचुः ॥
कथं वै दृष्टवान्ब्रह्मा सद्योजातं महेश्वरम् ॥
वामदेवं महात्मानं पुराण पुरुषोत्तमम् ॥१॥

अघोरं च तथेशानं यथावद्वकुमर्हसि ॥
सूत उवाच ॥
एकोनत्रिंशकः कल्पो विज्ञेयः श्वेतलोहितः ॥२॥

तस्मिंस्तत्परमं ध्यानं ध्यायतो ब्रह्मणस्तदा ॥
उत्पन्नस्तु शिखायुक्तः कुमारः श्वेतलोहितः ॥३॥

तं दृष्ट्वा पुरुषं श्रीमान्ब्रह्मा वै विश्वतोमुखः ॥
हृदि कृत्वा महात्मानं ब्रह्मरूपिणमीश्वरम् ॥४॥

सद्योजातं ततो ब्रह्मा ध्यानयोगपरोऽभवत् ॥
ध्यानयोगात्परं ज्ञात्वा ववंदे देवमीश्वरम् ॥५॥

सद्योजातं ततो ब्रह्म ब्रह्म वै समचिंतयत् ॥
ततोस्य पार्श्वतः श्वेताः प्रादुर्भूता महायशाः ॥६॥

सुनंदो नंदनश्चैव विश्वनंदोपनंदनौ ॥
शिष्यास्ते वै महात्मानो यैस्तद्ब्रह्म सदावृतम् ॥७॥

तस्याग्रे श्वेतवर्णाभः श्वेतो नाम महामुनिः ॥
विजज्ञेऽथ महातेजास्तस्माज्जज्ञे हरस्त्वसौ ॥८॥

तत्र ते मुनयः सर्वे सद्योजातं महेश्वरम् ॥
प्रपन्नाः परया भक्त्या गृणंतो ब्रह्म शाश्वतम् ॥९॥

तस्माद्विश्वेश्वरं देवं ये प्रपद्यंति वै द्विजाः ॥
प्राणायामपरा भूत्वा ब्रह्मतत्पर मानसाः ॥१०॥

ते सर्वे पापनिर्मुक्ता विमला ब्रह्मवर्चसः ॥
विष्णुलोकमतिक्रम्य रुद्रलोकं व्रजंति ते ॥११॥

इति श्रीलिङ्गमहापुराणे पूर्वभागे सद्योजातमाहत्म्यं नामैकादशोध्यायः ॥११॥