मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|सार्थ श्रीएकनाथी भागवत|अध्याय सतरावा|
श्लोक २७ वा

एकनाथी भागवत - श्लोक २७ वा

नाथमहाराजांचा हा प्रासादिक ग्रंथ परमपूज्य असल्याने यावर भक्तजनांची आदरबुद्धी आहे.


आचार्यं मां विजानीयान्नावमन्येत कर्हिचित् ।

न मर्त्यबुद्ध्यासूयेत सर्वदेवमयो गुरुः ॥२७॥

जो अंतर्यामी ईश्वरु । जो विश्वात्मा विश्वंभरु ।

जो अनंत अपरंपारु । तो मी श्रीगुरु शिष्याचा ॥९७॥

गुरुनामाची जे मातु । तो मी साचार भगवंतु ।

देखोनि भजनभावार्थु । पुरवीं मनोरथु शिष्याचा ॥९८॥

ज्या सद्‍गुरूच्या अंगुष्ठीं । ब्रह्मादि देवांचिया कोटी ।

ज्याच्या नांवाची गोठी । वंद्य वैकुंठीं कैलासीं ॥९९॥

ज्याचें नांव ऐकतां कानीं । यम काळ कांपती दोनी ।

ब्रह्मा विष्णु रुद्र तिन्ही । हात जोडुनी तिष्ठती ॥३००॥

सकळ वेदांचें निजसार । तें सद्‍गुरुस्वरूप साचार ।

ऐसा शिष्यासी निर्धार । निरंतर असावा ॥१॥

त्यासी मनुष्यबुद्धीं आपण । कदा न करावें हेळण ।

गुरुनिंदा बोलतां जाण । आली नागवण सर्वार्थीं ॥२॥

सद्‍गुरुनिंदेचा एकांतु । करूं आला परम आप्तु ।

तो त्यागावा जेवीं पतितु । हा नव्हे अर्थु तैं पळावें ॥३॥

सद्‍गुरुनिंदेची वाणी । ऐकतां बोटें द्यावीं कानीं ।

सद्‍गुरूसी भावें स्मरोनी । तें स्थानही त्याजोनी पळावें ॥४॥

त्या सद्‍गुरुनिंदेची स्वयें मातु । करिता बुडाला निजस्वार्थु ।

धुळीस मिळाला परमार्थु । आला अपघातु अंगासी ॥५॥

ऐशिया गुरूच्या ठायीं जाण । पत्र पुष्प अन्न धन ।

शिष्यें करूं नये वंचन । तें स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥६॥

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP