पुरा किल महाबाहो धर्मं परमकं प्रभो ।
यत्तेन हंसरूपेण ब्रह्मणेऽभ्यात्थ माधव ॥३॥
ज्याच्या बाहूचा प्रताप अद्भुत । विश्वमर्यादा धर्मसेत ।
राखों जाणे यथास्थित । त्यालागीं म्हणिपत `महाबाहो' ॥२५॥
स्वधर्मकर्माचा द्योतकु । अनादि वक्ता तूं एकु ।
वर्णाश्रमादि विवेकु । उपदेशकु तूं स्त्रष्ट्याचा ॥२६॥
पूर्वीं हंसरूपें सविस्तर । बोलिलासी स्वधर्माचा निर्धार ।
त्यांतील तुवां अध्यात्मसार । निवडूनि साचार मज सांगितलें ॥२७॥
तेथील स्वधर्माचें लक्षण । मज न कळेचि निरूपण ।
जें तूं हंसरूपे आपण । स्वधर्म जाण बोलिलासी ॥२८॥
तुझेनि मुखें यथोचितें । भक्तियुक्त आश्रमधर्मातें ।
सनत्कुमार जाहले श्रोते । तेंचि मातें सांगावें ॥२९॥
म्हणसी `सनत्कुमारद्वारा । धर्म विस्तारला परंपरा ।
तो विचारूनि करीं निर्धारा' । हें सारंगधरा घडेना ॥३०॥