आज्ञा करुनी सूर्यांसी । तपवी द्वादश कळेसी ॥१॥
बाप तपाच्या सामर्थे । आज्ञा वंदिली आदित्यें ॥२॥
पर्वताच्या लाह्या होती । असा प्रकाशला गभस्ती ॥३॥
रोहिदास म्हणे तात । बहू झालों तृषाक्रांत ॥४॥
भाकितसें हो करुणा । सत्वर मेळवीं जीवना ॥५॥
प्राप्त न होतां जरी तोय । जीव माझा जाऊं पाहे ॥६॥
बाळ कडे घेऊनियां । पैल दिसे तेथें छाया ॥७॥
उदक प्राशन करुनी । पंथ क्रमूं म्हणे जनी ॥८॥